آیا وحدت ادیان امکان پذیر است؟ چگونه می توان این همه مذهب و فرقه ی متعدد و مختلف را متحد کرد؟ برای بررسی این مسئله بد نیست ابتدا، با سفری به چند هزار سال قبل به زمان حضرت ابراهیم بازگردیم: روزگاری بود که بشر، خدايان بیشماروگوناگونی ازسنگ به اشکال مختلف می تراشید. شاید به تعداد فرقه های متعدد زمان ما، در آن روزگار انواع مختلف خدايان سنگی وجود داشت.

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

                                      آیا بود که گوشه چشمی به ماکنند

اکسیراراده ورضای الهی همه چیز را ارزش داده و بها می بخشد.رضاو اراده الهی به هر چیزی در زندگی معنا می دهد. این اکسیر برده سیاه پوست الکنی را به مقام صحابه عزیز پیامبر میرساند.این اکسیر حتی جزئی ترین امور زندگی ما را به حق منسوب می دارد ورنگ وبوئی الهی به آن می بخشد چنانچه حتی ارضای غرایز و خواستهای حیوانی را به امری مقدس تبدیل می نماید. این اکسیر حتی سختیها و بلایا را تبدیل به عطا و نعمت میکند.این اکسیر مس وجود ما را تبدیل به زر ناب میگرداند و نحوه نگرش و برخورد مارا نسبت به مسائل تغییر می دهد وازما انسانی جدید می سازد.  

آيا تا به حال تجربه سوار شدن برهواپيما، اين غول آهنين را داشته ايد ؟ اگر داشته ايد چه بهتر و اگر نداشته ايد شايد در بارة پرواز با آن اندكي فكر كرده باشيد. بلي زماني كه بنده براي اولين بار سوار بر اين پرنده شدم با خود فكر مي كردم كه اين دنيا چه عظمتي دارد و از آن مهمتر چه خالق مقتدري! در دل گفتم كه خداوند چه موجود خارق العاده اي به نام انسان آفريده كه مي تواند از تكه پاره هاي آهن وسيله اي خلق كند و از آن در جهت رفاه هر چه بيشتر بهره جويد.البته اين در برابر كاري هائي كه انسان ها از بدايت آفرينش انجام داده اند ذره اي بيش نيست. يعني اين انسان، اين موجود خاكي، با قوه عقل مي تواند از حقايق معلومه كشف حقايق مجهوله نمايد.

بعضي علم را مخالف دين دانسته اند. بشر در قرون اخير دچار تحولات گوناگون اجتماعي، صنعتي، سياسي ، فكري و...شده است. شبهه مخالفت دين و علم نيز از ثمرات همين تحولات است. از قرن 16 و ايجاد رنسانس به بعد دستاوردهاي هنري و ادبي و علمي و صنعتي مهمي حاصل شد كه پيش از آن حتي در خواب هم نمي شد ديد. اين موفقيت ها انسان را چنان به خود مطمئن ساخت كه دين را مانعي بر سر راه پيشرفت علمي و فكري و دستيابي به رفاه و آسايش و آزادي مي ديد و لذا آن را به كلي كنار گذاشت و سعي كرد بدون آن به سعادت و كمال برسد. البته اين احساس دو طرفه بود؛ يعني علماي مذهبي نيز با دانشمندان مخالف بودند و گاه به حكم دين، راه دانشمندان را سد مي كردند. اين سيروحركت اين سؤال را در ذهن ايجاد مي كند كه آيا شبهه مخالفت علم و دين با هم، يك واقعيت است.