|
آسمان هانشانه ی بزرگی من است به دیده ی پاکیزه درآنهابنگرید خواب از چشمانم فراری شده بود. از جایم بلند شده نشتم. دستها یم را به عقب تکیه داده و به آسمان بالای سرم خیره شدم. ستاره ها را با همه زیبایی هایشان دوست داشتم. زمانی را یاد دارم که افسوس می خوردم چرا با اشکال فلکی آشنایی ندارم؟ چرا نمی توانم مرز میان ستارگان را بیابم؟ مرزی را که انسان ها برای راحتی کار خود کشیده و اشکال فلکی نامیده بودند. مثل خوشه پروین ,شکارچی ,دب اکبر ,دب اصغر و .... اما امروز زمانی که به آسمان نگریستم دانستم که این پهنای بیکران بدون همین مرزها زیباست و تمام قشنگی آن به یکدست بودن آن است. آیا درست است آن را خط خطی کنیم؟
گردنم درد گرفت سرم را بلند کردم به پایین آوردم تا کمی استراحت کنم. ناگهان متوّجه شدم که دفتر نقاشی بسی زیباتر از آسمان در زیر پاهایم است،که زمین نام دارد. ولی این دفتر هم به مدد خطوط سیاه رنگ بشر تکه تکه شده و صفحه های زیبای این دفتر به دلیل عمیق بودن این خطوط در حال پاره شدن است. به راستی، زمینی که هر کس خواستار گوشه ای از آن است مال کیست؟ حق با کدام مالک است؟ در نظر من زمین، با تمامی شکوهش، متعلق به تمامی انسانهاست. او منابع نهفته در دل خود را به همگان تقدیم می کند. به همه اجازه می دهد با ضربه های پای خود بر سر او بکوبند و هیچ گاه گلایه ای نداشته و ندارد؟ نمی دانم زمین تا کی توان تحمّل این همه زخم را خواهد داشت که انسان ها بر او وارد کرده اند؟ ما آدمها اهالی یکدست زمین را از هم جدا نمودیم، تقسیم کردیم ومیان آن مرزهایی کشیدیم که حتی خودمان هم با چشم مرئی نمی توانیم آن را بیابیم. ولی آسیبش تا اعماق وجود زمین احساس می شود. این ما هستیم که قطرات آب را که دست در دست یکدیگرند، از هم جدا ساختیم و گفتیم این جا مال من است ورود ممنوع ! مدتی پیش بود که عده ای را به خاطر ورود به آب های ایران دستگیر نمودند. کدام آب؟ کدام تعلق؟ کدام مرز؟ خداوند هنگامی که مخلوقات خود را آفرید قانونش عشق بود و دلیلی جز حب بندگانش نداشت؛ پس دلیلی نیست که عده ای خود را به علت وطن، جنس یا نژاد بهتر بر دیگران برتردانند. شاید درست باشد که آب و هوا در اروپا و آمریكا بهتر از بقیه مناطق است و زمین دست کرم بیشتری بر آنها گشوده است؛ امّا آیا درست است که نعمت های او را فقط محصور در خود آن کشورها کنیم و آفریقای تشنه و گرسنه را به حال خود رها کنیم؟ آیا قلوب ما این اجازه را خواهند داد که هنگامی که مردم زیادی در فقر و گرسنگی از بین می روند، عده ای بر اساس یک سری سیاست های ناعادلانه گندم های مازاد بر مصرفشان را در دریا بریزند؟ البته که نه. تمامی این مشکلات که روز به روز تعدادشان فزونی می یابد از نتایج تعصباتی است که بین بشر رایج شده. بر اساس این اوهام به خود اجازه می دهند بقیه انسان ها را آزار دهند. آنها نمی دانند این مرزها که به خاطر آسایش و رفاه نفوس ایجاد شده اکنون مایه عذاب شده و راحتی را سلب نموده است . پس بیایید با هم باور کنیم و مطمئن باشیم که این خاک وطن همه انسان هاست و همه ما از سلاله یک فرد هستیم. هیچ اختلافی در خلقت الهی نبوده و خداوند همه نفوس را یکسان آفریده. چه سیاه چه سفید، چه اروپایی چه آفریقایی، چه غربی چه شرقی، همه انسانند و دارای شرافت انسانی و این زمین خانه ي همه ي ما است و به بیان شیواتر : فی الحقیقه عالم یک وطن محسوب است و من علی الارض اهل آن.
|
