|
12:39 گرينويچ - چهارشنبه 04 اکتبر 2006 - 12 مهر 1385 پارسا پيلتن با وجود سختگيری های دولت، بازار حيوانات وحشی و خانگی در ايران به دليل بالا بودن تقاضای مشتريان داغ است.
برخی از ايرانيان، در کنار تامين امنيت، رفع نيازهای عاطفی و ارضای حس حيوان دوستی، حيوانات را برای رسيدن به منزلت اجتماعی بالاتر می خرند. سهيل آصفی، روزنامه نگار در تهران که خود سگی از نژاد ترير دارد، معتقد است که در ساليان اخير، گرايش طبقه متوسط به نگهداری حيوانات خانگی، رشد چشمگيری داشته است. او درباره دلايل اين گرايش می گويد: "يک دليل اين است که تعدادی از اين افراد بر اساس الگوهای مصرفی که در ساليان اخير در ايران شکل گرفته، می خواهند با داشتن يک حيوان خانگی، خود را به طبقه مرفه جامعه نزديک کنند. دليل ديگر اين است که نياز به يک همدم در کنار خود را حس کرده اند. آنها همچنین تصور می کنند با آوردن حيوانی خانگی، شايد حس مسئوليت پذيری را در ميان فرزندان خود پرورش دهند." البته برخی می گويند هراس از هزينه های بچه داری، برخی از زوج های ايرانی را ترغيب به خريد حيواناتی از جمله سگ می کند. برای نظر دادن اينجا را کليک کنيد در حال حاضر، تقاضای فزاينده ای برای حيوانات منحصر به فرد و فانتزی در ايران شکل گرفته است. مثلا قيمت يک جفت مرغ عشق برزيلی به ۴۰۰ هزار تومان می رسد. قيمت قناری از ده هزار تا يک ميليون تومان متغير است. ماهی های گوشتخوار و "سلطنتی" نيز متقاضيان زيادی در ميان آکواريوم دارها دارد که برای این ماهیان بين چهار هزار تا صد هزار تومان می پردازند. با وجود اين بازار متنوع، جاويد آل داود، رييس انجمن حمايت از حيوانات می گويد که در ايران هيچ قانونی برای خريد و فروش اين موجودات وجود ندارد و تنها ماده قانونی به سال ۱۳۳۷ بازمی گردد که مربوط به خريد و فروش مرغ است. آقای آل داود می گويد انجمن، مخالف خريد و فروش حيوانات بصورت کالاست و در عوض، مردم را ترغيب به واگذاری حيوانات اضافی خود می کند. با اين حال، نياز فزاينده بازار ايران، تجارتی سودآور در اين بخش راه انداخته که سه منبع اصلی دارد: واردات، مراکز تکثير و صيد. واردات، محدود و بيشتر غيرقانونی بوده و بنابراين قرنطينه ای در کار نيست. در مورد مراکز تکثير نيز رضا جوال شير، دامپزشک و دبير انجمن حمايت از حيوانات می گويد که اکثرا آنها مجوز ندارند و حيوانات را در شرايط نامساعدی پرورش می دهند. مسئول يکی از اين مراکز تکثير که خود را آقای ميزانی معرفی می کند، می گويد برای گرفتن مجوز بايد از هفت خوان ديوان سالاری گذشت ولی گردانندگان مراکز تکثير، حتی برای تامين منافع خود، با حيوانات بدرفتاری نمی کنند. منتقدان صيد حيوانات برای فروش نيز می گويند اين کار، جان هم حيوانات و هم محيط بانان را به خطر می اندازد. مژگان جمشيدی، خبرنگار حوزه محيط زيست درباره بازار مخفی حيوانات وحشی و اکثرا در حال انقراض در خيابان مولوی تهران تحقيق کرده است. او می گويد: "گوزن زرد را با قدری تخفيف، يک ميليون تومان می فروشند. توله پلنگ را نيز دو ميليون تومان قيمت دادند. اگر قدری چانه بزنيد، می توانيد در بازار مولوی، يک عقاب طلايی را به قيمت صد هزار تومان بخريد." همچنين جاويد آل داود، رييس انجمن حمايت از حيوانات می گويد هيچ نظارتی بر مراکز فروش از جمله بازار مولوی صورت نمی گيرد. گسترش اينترنت نيز يک بازار مجازی روبه رشد برای خريد و فروش حيوانات خانگی ايجاد کرده که بر آن نظارتی نمی شود. سياوش هوشيار، که وبلاگی در زمينه حقوق حيوانات در مشهد دارد، انتشار برخی از اين آگهی ها از جمله برای روباه، طاووس و پرنده شکاری را گستاخانه می داند. با اين حال، جوانی که آگهی فروش يک جوجه مينا را در اينترنت منتشر کرده، می گويد که او اصول اخلاقی سفت و سختی دارد. ناظران می گويند انتظار می رود بازار حيوانات خانگی در ساليان آتی در ايران رشد يابد و حتی به يک صنعت تبديل شود، و همين مساله تدوين مقرراتی برای رعايت حقوق حيوانات و نيز حقوق خريداران و فروشندگان را ضروری می کند. منبع
|
