آمار سایت
مندرجات : 721تعداد نمایش مندرجات : 8466012
بازديدکنندگان : 6774940
قسمتهای سایت
| مقالات شما |
| خواندنیها |
عضویت در خبرنامه
|
||||||||||
|
اعلانات1-آدرس سایت: http://www.javanim.org
همچنين خود جوانان عزيز بايد در پرورش و اصلاح مفاهيمي كه به نظرشان ناقص يا نادرست است اقدام كنند؛ البته با رعايت ادب و احترام نسبت به نويسنده يا هر فرد يا گروه ديگري؛ تا انشاء الله مطالبي كه مطرح مي شود آموزنده و مفيد باشد 2-ارسال عكس: دوستان عزيز مي توانندعكس هاي مناسب اين سايت را ازطريق ايميل زيربراي ما ارسال نمايند.عكس ها توسط خودشما تهيه شده باشد: 3-مقالات وخواندني هاي مناسب رااز طريق «ارسال نوشته هاي شما» براي ما ارسال نماييد.درج يك خواندني از منبعي ديگر در اين سايت به معناي تأييد صحت آن مطلب يا تأييد منبع آن نيست؛ بلكه هدف، صرفاً توجه به مواردي است كه ممكن است وجود داشته باشد و استمداد از افكار و ايده هاي جوانان در جهت رفع مشكلات احتمالي و استفاده از امكانات و موقعيت هاي مثبت اجتماعي
4- لطفاً مقالات و مطالب خواندنی خود را که مناسب این سایت می دانید از طریق گزینه ی ارسال مطالب فوق برای ما ارسال دارید تا در سایت منتشر گردد و مورد استفاده ی همه ی کاربران قرار گیرد. 5-مطالب جوانیم و نظرات و دیدگاه های دوستان را از طریق صفحه ی فیس بوک جوانیم با آدرس زیر دنبال نمایید: |
در خیابان قدم می زدم و به جامعه ای که در آن زندگی می کنیم فکر می کردم. در این فکر بودم که آیا من هم می توانم در حل مشکلات جامعه خدمتی کنم؟ جلوی مغازه ای ایستادم. چشمم به عروسک زیبایی برخورد. خواستم قیمتش را بپرسم که ناگهان توجهم به حرف های دختربچه ای که با گریه همان عروسک را از مادرش درخواست می کرد جلب شد. مادر بیچاره با چشمان پر از اشک و گاهی معصومانه به او می فهماند که پول کافی برای خریدن آن عروسک را ندارد.اشک های آن کودک آن چنان دردناک بود که طاقت ماندن در آن جا را از من گرفت. سرم را پایین انداختم و به راهم ادامه دادم. فکر آن دختر بچه از ذهنم بیرون نمی رفت که ناگهان با صدای پسر بچه ی دست فروش به خود آمدم. ملتمسانه به طرفم آمد و گفت: "دختر خانم، یه آدامس از من بخر. به خدا اگه امشب واسه خواهرم غذا نگیرم از گرسنگی طاقت نمی آره" حرف های او لرزه بر تنم انداخت. دست در کیفم بردم و آدامسی از او خریداری نمودم. نگاه رضایت در چشمان آن کودک برق می زد. دستی بر سرش کشیدم و به کنار خیابان رفتم تا سوار تاکسی شوم. پیرزنی در چند قدمی ایستاده و منتظر تاکسی بود. بعد از چند دقیقه تاکسی جلوی پایم ترمز زد. در حال سوار شدن به ماشین بودم که پیرزن به من نگاهی انداخت و گفت: "ببینم جوون این پول برای کرایه این ماشین کافیه؟" 50 تومان در دستش بود و نگاه امیدش به من. با لبخند به او گفتم: "آره بیا سوار شو" در بین راه به بهانه خرد کردن پول به او گفتم: "پولت را به من بده. من بهش می دم." نگاه تشکر آمیزی به من کرد. احساسش را می فهمیدم. این گونه افراد را به وفور در اطرافمان می توانیم ببینیم.