اگر تا کنون لگد خورده اید، شما را هل داده اند یا با خشونت تهدید شده اید.اگر حس کرده اید که  انتخاب در باره چگونگی گذراندن حقوقتتان و اینکه کجا بروید و یا چه بپوشید ندارید.اگر بدون اینکه کاری انجام داده باشید بدون دلیل به انجام آن متهم شده اید.اگر برای کارهای هر روزتان باید از همسرتان اجازه بگیرید.اگر درباره خود احساس بدی دارید چون همسرتان به شما اهانت می کند، دشنام می دهد و شما را تحقیر می کند.اگر رابطه تان با همسر و دوستانتان محدود شده است زیرا همسرتان چنین خواسته است.اگر به دلیل ترس از خشم همسرتان تصمیم های او را می پذیرید.اگر از جانب او متهم به بی وفایی می شوید.اگر رفتارتان را عوض می کنید تا او را عصبانی نکنید.

سرش سنگین از بار ملامت و دلش غمگین از درد ندامت ، دیرگاهیست که راز سبز رستن را در رگبرگهای جوانش نخوانده اند و آواز سترگ بالیدن را بر بالینش نسروده .

کودکی بیش نبود که به او فهماندند – فهمیده یا نفهمیده – باید در پس پرده باشد؛ در پرده آواز بخواند؛ در نقاب بخندد؛ در نیاز بماند و در پستو، پستی ها را نادیده انگارد .

که او هر چه بخواهد و هر چه از وجود خویش بکاهد، باز به همتای بیهمتای خود ، به جنس نابرابر، به مرد، نمیرسد. که گفته است آفتاب به هردو یکسان میتابد ؟! درکجا نوشته اند دانش ، پرورش و بالندگی سهم مساوی هردواست ؟! و اعوذ با لله مگر میشود زن به تقدیس والای مرد نائل شود؟ بارها گفتندودرگوشش زمزمۀ این گفتلرتکرارشد ... تکرارشد و این تکرار

چون گرزی آتش بار، هربا برافکارش فرود آمد. کردار آئینۀ گفتار بود و پندار در پس هزار پیچ ولای، چون جسمی بی رمق در احتضار.