جنگ از جمله واژه های ناخوشایندی است كه متأسفانه هیچ نسلی نمی تواند ادعا نماید كه با آن غریب و بیگانه است. اگر چه ممكن است در سرزمینش جنگی نباشد، ولی به راحتی می تواند آن را در چند قدمی دورتر از مملكتش مشاهده كند و لمس نماید. كافی است یك بخش خبری از تلویزیون را نگاه كنید، روزنامه ای را ورق بزنید یا حوادث جهان را در اینترنت بررسی كنید تا جنگ را در مقابل چشمان خود مجسم نمایید: «در 40 كشور جهان بیش از سیصد هزار كودك زیر 18 سال به عنوان سرباز در نیروهای مسلح می جنگند». «گروههای شورشی ببرهای تامیل از دختران به عنوان بمب گذار انتحاری در سریلانكا استفاده می كنند». «حمله انتحاری در یك هتل در اسرائیل صدها زخمی و ده ها كشته به جای گذاشت». «در یك حمله به شیعیان عراق پانصد نفر كشته شدند». «در حمله به فلسطین صدها نفر زخمی شدند». «كشته شدن ده سرباز امریكایی در عراق». «گروگان گرفتن گروهی از آلمانیها در افغانستان». «جنگ داخلی در آنگولا تا به امروز جان نزدیك به یك میلیون نفر را گرفته است و یك چهارم جمعیت آنگولا مجبور شدند خانه و كاشانه خود را ترك نمایند»

زندگی گاهی چنان روال سهل و آسانی را پیش می گیرد که تنها آرزویت این است که دقیقه ای بیشتر زندگی کنی، اما این جریان در زندگی بسیاری از انسانها بندرت اتفاق می افتد؛ چرا که زمانه مجالی برای اینگونه زیستن باقی نگذاشته است.

اینجا زمین است، خاک دیرینه پاک یزدان، جولانگاه آناهیت و ایشتار و دیگر خدایان. از دیر باز معشوقۀ خوش آب و رنگ مهر و ماه بوده است، با حریر رنگ رنگ دشت هایش، با گیسوان سبز رنگ جنگل هایش، با آبی زلال چشمه سارش، با پیام پر بهای اهورایی اش بر دیباچۀ آفرینش که گفت: "آسمان ها نشانه بزرگی من است، به دیدۀ پاکیزه در او بنگرید و ستاره ها گواه راستی منند، به این راستی گواهی دهید." نیلگون هزارلای آسمانش جلوه گاه شکوه آفریدگار، ژرفای آبی دریایش یادآور بزرگی دادار و آب و خاک و باد و آتشش چون یک خانوار. آب خاک را ندا می کند و می گوید: "بیا ذکرهای عالم را بگذاریم و به ثنای پادشاه جاودانه پردازیم"، کوهسار صلا می زند که "ای درختان سرفراز! امروز است روز آواز و هنگام راز"، و درختان چون عابدانی پرهیزکار گروهی سر به سجدۀ نیاز آورده اند و عده ای به شکر گزاری، نماز.

یکی از احتیاجات بشر امروز داشتن محیط زیست سالم اعم از آب و خاک و هوای تمیز و پاکیزه است که متأسفانه اوضاع آنها نابسامان شده است. آب آلوده، گازهای گلخانه ای، گرم شدن هوای زمین، هوا و خاک آلوده و نامناسب و کم شدن جنگل ها و درختان روی زمین، همگی نشانه هایی از وخامت مسائل محیط زیست زمین است. آیا اطلاع رسانی به مردم و حرکت های انتقادانه به رفتار و عمل انسانها در رفع آن کفایت می کند؟

هركدام ازما بارها و بارها با این صحنه مواجه شده ایم، یا حتی بازیگرنقش اول این نمایش كوتاه بوده ایم؛ ولی كمتر به عمق پیامی كه در آن نهفته است فكر كرده ایم. تاكسی كمی از سرعتش کم کرد، چند قدم جلوتر جوانی رشید و رعنا ایستاده، كتابی دردست داشت و با حرارت تمام مشغول صحبت باموبایلش بود. تاكسی جلوی پای جوان ترمز کرد. جوان صحبتش را قطع کرد و صدا زد: «تاكسی مستقیم». راننده كه از سوار كردن مسافر یك كورسی دل خوشی نداشت، با اكراه ایستاد و جوان را سوار کرد. تاكسی راه افتاد و هنوز دنده را سه نكرده بود که جوان گفت: «همین جاپیاده می شم».