تحصیل،ناهنجاری ها، اضطراب چاپ
جمعه, 20 بهمن 1385 01:25
تعداد بازدید :6765

" مامان جان! هول نكن؛ از اين 17 سالي كه برايم زحمت كشيدي، ممنونم . خيلي دلم مي خواست جبران كنم، امّا چه كنم كه نتوانستم... "

اينها جملاتي از وصيتنامه ء روميناي 17 ساله است كه پس از گرفتن كارنامهء سال سوم دبيرستانش خود را به دار آويخت. گرچه نمرهء حسابانش 7 بود، ولي استعداد موسيقي خوبي داشت كه تازه داشت شكوفا مي شد .او پيانو مي زد، كاري كه خيلي از معدل بيستي ها حسرتش را مي خورند. به راستي چه عاملي باعث شد رومينا اين استعداد ارزشمندرا نا ديده بگيرد و فكر كند براي جبران كردن زحمات مادرش بايد در درس حسابان نمرهء خوبي بگيرد؟

   " مامان جان! هول نكن؛ از اين 17 سالي كه برايم زحمت كشيدي، ممنونم . خيلي دلم مي خواست جبران كنم، امّا چه كنم كه نتوانستم... "

اينها جملاتي از وصيتنامه ء روميناي 17 ساله است كه پس از گرفتن كارنامهء سال سوم دبيرستانش خود را به دار آويخت. گرچه نمرهء حسابانش 7 بود، ولي استعداد موسيقي خوبي داشت كه تازه داشت شكوفا مي شد .او پيانو مي زد، كاري كه خيلي از معدل بيستي ها حسرتش را مي خورند. به راستي چه عاملي باعث شد رومينا اين استعداد ارزشمندرا نا ديده بگيرد و فكر كند براي جبران كردن زحمات مادرش بايد در درس حسابان نمرهء خوبي بگيرد؟

 "به گزارش ايسنا، نتايج يک تحقيق ملی به دست آمده از يک بررسی ۵ ساله در ايران حاکی از آن است که به طور متوسط از هر ۱۰۰ هزار جوان ايرانی، ۵ نفر خودکشی کرده‌ اند.

طبق آخرين آمار سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۰۱، ايران بعد از کلمبيا و هند، بيشترين آمار خودکشی را دارد در صورتی که به نوشته روزنامه ايران، در سال ۱۹۹۱ يعنی 10 سال قبل از آن، ايران بعد از کلمبيا، برزيل، چين و هند، پنجمين کشور اين فهرست بوده است."* 

در ايران ورود به دبيرستان مساوي است با آغاز اضطراب كنكور . از همان سال اوّل دبيرستان، دبيران با معرّفي كتب تستي و كلاسهاي فوق برنامه براي آمادگي كنكور، خواسته يا نا خواسته دانش آموزان را از كنكور مي ترسانند. خوب به ياد دارم زماني را كه دبير فيزيك اوّل دبيرستانم براي اوّلين بار يك تست از كنكور سالهاي پيش را به كلاس ارائه داد. وقتي اوّلين نفر به جواب رسيد، دبير گفت:"براي قبولي در كنكور و كسب رتبهء يك يا دو رقمي، بايد با چنين سرعتي تست بزنيد." آن اولين نفري كه به جواب رسيد، من بودم. به ياد دارم كه با اين حرف به خودم اميدوار شدم، امّا بلافاصله به اين فكر افتادم كه تكليف سي و سه نفر بقيه كلاس چيست؟ آنها چه احساسي دارند؟ به راستي چنين سخناني از سوي يك معلّم جز ايجاد حسّ اضطراب و رقابت در دانش آموزان چه كارآيي ديگري دارد؟ 

 " روانشناسان معتقدند اعمال فشار شديد خانواده ها از يک سو و مدرک گرايی موجود در جامعه از سوی ديگر باعث شده است اکثريت جوانان ايرانی عدم توفيق در کنکور را پايان تمام آمال و آرزوهای خود تصور کنند و از اين نا اميدی شديد، نتايج ناگواری حاصل می شود."*

كنكور تنها يكي از موانع و مشكلات دانش آموزان است. نوجوان مي داند كه پس از گذشتن از سدّ كنكور، با مشكلات جديدي از قبيل كافي نبودن دانشگاه ها، ناتواني بازار كار و اشتغال در جذب نيروهاي آماده كار و ... مواجه مي شود. دانش آموزي كه با چنين مسائلي روبروست، آرامش ندارد و نه تنها نخواهد توانست آنچنان كه شايسته است، در تحصيل موفّق شود؛ بلكه حتّي اطميناني وجود ندارد كه به فرد سالمي براي اجتماعش تبديل شود.

اضطراب و فشارهاي رواني وارد بر دانش آموزان، گروه بزرگي از آنها را در معرض خطر اعتياد قرار داده است:

"بر اساس آمار ارائه شده توسط آموزش وپرورش۳/۱درصد از دانش‌ آموزان شهر تهران به دليل داشتن والد يا والدين معتاد و يا درگيری مستقيم و غير مستقيم در خريد و فروش مواد مخدر، درمعرض خطر اعتياد قرار دارند و ۲۸ درصد دانش آموزان دبيرستانی در تهران بزرگ به صورت تفننی سيگار می کشند.

از سوی ديگر هم خبرگزاری سينا در آماری که گواه پايين بودن سن اعتياد در جامعه ايران است سهم نوجوانان را در کل جمعيت معتادان ايران۱۳ درصد ذکر می کند که بيش از ۹۰ درصد آنها سابقه لااقل يک بار ترک دارند."* 

 به سؤال اوّلمان برمي گرديم:

چه عاملي گروه جوان و نوجوان جامعه را چنان تحت فشار قرار مي دهد كه به خودكشي دست بزنند؟ 

 "کارشناسان اموراجتماعی اين گونه ناهنجاری ها را نتيجه آشفتگی روانی جامعه و شکل گرفتن ارزشهای کاذب در جامعه می دانند و معتقدند که قواعد و عرف حاکم بر جامعه هم از اين ارزشهای کاذب حمايت می کند. "*

 تا زماني كه عرف جامعه رشته هاي تحصيلي به جز مهندسي و پزشكي را حقير مي داند و علم را به حدّ يك منبع درآمد و عامل منزلت اجتماعي تنزّل مي دهد، تا زماني كه جامعه مدرك گراست و كميّت را بر كيفيّت مقدّم مي دارد، تا زماني كه مشكل كار و اشتغال حل نشده است، انتظاري نمي توان داشت جز آنكه گروه جوان جامعه روز به روز ضعيفتر شوند و استعدادهاي نهفته در آنها كه سرمايهء گرانبهاي جامعه و وسيلهء رشد و توسعهء ايران عزيز است، راكد و بي استفاده باقي بماند.

به راستي آيا ايران عزيز براي پيشرفت، به نمرهء بيستي در درس حسابان نياز دارد كه به بهاي خون روميناهاي هفده ساله اش به دست آمده؟ آيا يك پيانيست اميدوار و سرزنده نمي تواند در رشد ايران نقشي درخور توجّه ايفا كند؟

 

 

___________________________________________________________________

*ماخذ تمام قسمتهاي ايتاليك گزارش خانم مريم زهدي، روزنامه نگار مسائل اجتماعي ، به تاريخ 24 نوامبر 2004 مي باشد:

 http://www.bbc.co.uk/persian/iran/story/2004/11/041124_la-mz-studentssuicide.shtml

                                                                  

 

افزودن جدید
نوشتن نظر
نام:
ایمیل:
 
عنوان:
قالب نوشته:
[b] [i] [u] [url] [quote] [code] [img] 
 
 
:angry::0:confused::cheer:B):evil::silly::dry::lol::kiss::D:pinch:
:(:shock::X:side::):P:unsure::woohoo::huh::whistle:;):s
:!::?::idea::arrow:
 
کد آنتی اسپم نمایش داده شده در عکس را وارد کنید.
مینا اذری  - تشکر |1387-10-13 09:40:58
با سلام و تشکر و خسته نباشید مقاله بسیار
خوبی بود بچه های دبیرستانمون میگفتند خانم
از خواندن این مقاله لذت بردیم چرا که اضطراب
ریشه خیلی از بیماریهاست مخصوصا اضطراب از
امتحان و ترس از عدم موفقییت در هر صورت استاد
تشکرمیکنم باز هم از این مقاله ها بنویسید
خیلی مفید .ست مخصوصا برای دانش اموزان
رضا قاسمی  - سلام |1387-1-25 16:57:04
سلام سایت جالبی دارید بهتون تبریک میگم
اگه
خدا بخواد به زودی تا یک ماه آینده یا کمتر
اولین رمانم به نام در جستجوی خوناشام که یک
داستانی تخیلی و ترسناک و ماجراجویانه ای
هستش چاپ میشه امیدوارم از خوندنش لذت ببرید
برام دعا کنید مرسی
سارا  - tashakor az maghaleye ziba |1386-12-16 11:47:08
salam khaste nabashid vaghean khoob bood yani ali bood man khodam az in daste az
daneshamoozai hastam ke kheili fekre khookoshi be saram mizane man kheili
moadelam pain oomade aslan tamaioli be dars khoondan nadaram mishe goft az har
chi darse bizaram man kheili say kardam ke vaseye mamano babam bacheye
arezoohashoon besham vali nemishe man hooshe khoobi nadaram har cheghadr dars
mikhoonam bi faidast engar hichi too in mokhe man nemire man ye darsero ke
shaiad ham kelasihaye khodam too 30 min bekhoonan man oon darso tooye 2 ya 3
saat ya shayadam bishtam mikhoonam az in mozoo kheili ranj mibaram man dige
vaghean nemidoonam chekar konam bazam mamnoon az maghaleye khoobetoo bebakhshid
ke saretoono be dard ovordam
فدا  - . |1385-12-11 10:48:18
دوستان عزيزم ، از لطفتان ممنونم. به اميد
روزي كه ديگر چنين مشكلاتي نداشته باشيم.
آوا |1385-12-7 05:17:55
فدای عزیز خیلی خوب و در عین حال واقعا
ترسناک و تاسف بر انگیز بود...به امید روزی که
این آمارها فقط برای استفاده در داستانهای
تخیلی(و ترسناک)کارایی داشته باشه نه در
واقعیت!
سمیه  - خیلی خوب بود |1385-11-30 15:42:13
مدتها بود به این مشکل فکر میکردم ولی نمی
دونستم چه جوری اونو مطرح کنم. مقالتون خیلی
خوب بود

3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved."