آیا جوان بودن به خودی خود یک جرم است ؟

همه چیز از یک بدبینی شروع میشود . جایی که یک جوان نه به هیچ قصد خاصی بلکه تنها به سبب تفریحی سالم از خانه خارج میشود . او نه میخواهد مواد پخش کند ، نه قصد آزار دختران را دارد و نه میخواهد آسایش دیگران را سلب سازد . او دوست دارد تفریح کند . تفریح کردن برای او به منزله یک نیاز است در زندگی . او جوان است و به اقتضای خود باید سرگرم باشد . این هیچ ارتباطی به نجابت و سربه زیری او نیز ندارد .

از سوی دیگر دید جامعه نسبت به این نوع تفریحات فوق العاده سالم چندان ستودنی نیست . افراد جامعه در اولین نگاه نسبت به این حرکت جوان هزار نوع فکر مختلف را در سر میپرورانند . بی آنکه حتی یک لحظه به خوش بینی نیز به عنوان یک فضیلت عالم انسانی نظری بیفکنند . همگام با تفکرات مردم ، مسئولین جامعه نیز با اقدامات نادرست خود که در حقیقت از نتایج یک تفکر غلط اجتماعی هستند جوان را هر چه بیشتر به این تفکر که جامعه وی با او دشمن است نزدیک میسازند . این نوع تفکر سبب نوع عرف زدگی در نهاد جوان میگردد که آن نیز خود از علل اساسی بروز مشکلاتی نظیر " عدم توجه جوانان به سنت ها " و " گرایش افراطی این قشر از جامعه به فرهنگ های بیگانه " است .

حتی برخی از جوانان از این نیز فراتر میروند و در اقدامی به ظاهر عجیب ولی در حقیقت واقعی با جامعه به جدالی به هیئت نوعی لج بازی بر میخیزند . در حقیقت این دسته از جوانان دقیقا به سمت آنچه میروند که نکرده به آن محکوم میشدند . اگر به ولگردی محکوم میشدند ولگرد میشوند و اگر به غلطدختر باز خوانده میشدند این بار واقعا به این عمل نه چندان صحبح روی می آورند .

نتیجه آنکه اگر میخواهیم یک جامعه سالم داشته باشیم باید نخست فرهنگ خود را اصلاح کنیم و درسوی دیگر یک فرهنگ غلط هیچگاه نخواهد توانست ما را به مفهوم جامعه متعالی نزدیک کند . این واقعیتی است که عمل به موجب خود خود آن (و نه تفاسیر نادرستی که گاها از آن به عمل می آوریم ) میتواند دوایی برای خیلی از امراض جامعه ما باشد

افزودن جدید

نوشتن نظر

نام:

ایمیل:

عنوان:

قالب نوشته: