|
افسردگي بیماری هزاره جدید است که گریبان گیر تمام کشورهای پیشرفته و در حال توسعه شده و هر کشوری به نوعی با آن درگیر است. متأسفانه آمارهای جهانی نشان می دهند که 25 درصد جمعیت هر کشور به این بیماری دچار هستند، به گونه ای که از هر 4 نفر یک نفر به این بیماری در درجات مختلف از خفیف تا شدید، مبتلا مي باشد. این است بیماری افسردگی.
این بیماری مسری نیست، یعنی از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. علائم این بیماری عبارتند از پرخاشگری، غم و اندوه پایدار، اضطراب، احساس پوچی، احساس ناامیدی و بدبینی، احساس گناه، احساس بی ارزشی، دشواری در تمرکز، یادآوری و تصمیم گیری، عدم توانایی در اندیشیدن،بی خوابی و یا افزایش میزان خواب، از دست دادن اشتها و کاهش وزن، عدم تمایل به ملاقات با دیگران، زود رنجی، احساس بی ارزش بودن و ناعادلانه بودن زندگی و افت اعتماد به نفس، تحریک پذیری و یا کندشدن حرکات و واکنش ها و بی تفاوتی. افسردگی اختلالی است که قادر است، افکار، خلق و خو، احساسات، رفتار، سلامتی جسمانی و روحی هر فرد راتحت الشعاع قرار دهد. هرانسانی درمقطع خاصی اززندگی خود به افسردگی دچار می گردد که متأسفانه در کشور ما 60 درصد از جوانان به این بیماری دچار هستند كه البته درجات آن متفاوت است. وجود افسردگی در هر جامعه علل مختلفی دارد و با توجه به شرایط محیطی و اجتماعی آن کشور یا اقلیم متفاوت است. دلایل عمده ي افسردگی وجود یکسری بایدها و نبایدهاست؛ یعنی جوانی كه دارای یک روحیه پرنشاط و پرانرژی است و احتیاج به تخلیه این انرژی ها دارد؛ معمولاً با انبوهي ازاين بايدها و نبايدها مواجه مي شود و درهمين جاست که نقش اجتماع و خانواده پررنگ می گردد. اگر جوان در خانواده ای باشد که مرتباً بین والدین و یا بین والدین و فرزندان پرخاشگری و نزاع وجدال باشد و جوان ترس از دعوا شدن و کتک خوردن داشته باشد؛ یا اگر درخانواده ای باشد که یک فرد تصمیم گیرنده است و همه باید اطاعت محض از وی داشته باشند وجوان در این خانواده نتواند افکارش را منتقل و مطرح کند و یا اگر بازگو نمود با سردی یا تمسخر به آن پاسخ دهند؛ یا همیشه در جواب تفکراتش صفت جوان بودن یا پخته نبودن افکارش به او گوشزد شود و یا اینکه خانواده قدرت تصمیم گرفتن را از جوان بگیرد و تمام بایدها و نبایدها را خانواده به جوان بگوید؛ در این حالت جوان با یک یاس و نامیدی روبرو می شود که فکر بیهوده بودن و یا بی اختیار بودن به او دست می دهد. یکی دیگر از ابعادی که در این بیماری نقش دارد اجتماع است. اجتماعی که نتواند نیازهای به حق یک جوان را شناسائی و ارضاء کند؛ به جوان اجازه تفکر کردن ندهد؛ امکانات لازم را برای پیشرفت و ترقی و بروز خلاقیت هاي او فراهم نکند، شرايط رابراي ابتلاي جوان به افسردگي فراهم مي سازد. به طور مثال اجتماع باید بتواند رفاه مادی، مانند مسکن و شغل مناسب در خور شخصیت یا علاقه جوان را فراهم کند. در این صورت است که اجتماع وظیفه خود را در ممانعت از بروز و پیشرفت این بیماری ایفا کرده است. وقتی این بیماری شیوع پیدا کند، گرایش به خودکشی، مواد روانگردان ، الکل و مواد مخدر در جامعه زیاد می شود. متأسفانه در آماری که از شهر تهران گرفته شده، 4 درصد داروی روانگردان، 2/7 درصد مواد محرک و 26درصد الکل توسط جوانان مصرف می شود. اینجاست که خانواده با کمک اجتماع باید دست به دست هم دهند تا بتوانند جوانان این کشور را که حداقل دوسوم جمعيت این مملکت را تشکیل می دهند، نجات دهند.
|
