|
پنجشنبه, 30 آذر 1385 11:31 |
|
تعداد بازدید :5217 |
|
اگر چه شديدأ با عشق و عاشقي و دوستي و مهر و محبت موافقم و اون رو هديه اي خدايي مي دونم، ولي هنوز معني دوست دختر و دوست پسر رو نفهميدم! با خودم مي گم خوب از اونايي كه دوست دختر يا دوست پسر دارن بپرس! ولي بلافاصله ميگم چقدر ساده اي، اونا كه نميان در دلشون رو پيش تو باز كنن و به تو توضيح بدن چه جوريه! تازه به تعداد نوجوونا و جوونا انواع مختلف دوستي داريم؛ به فرض كه چند نفر رو هم پيدا كردي برات بگن؛ ولي باز اصل و كل ماجرا رو نمي فهمي! بگذريم! سؤال من در مورد معني دوست دختر و دوست پسر، مربوط به لفظ دختر و پسري است كه به كلمه« دوست» اضافه شده. آيا نمي شد مثل موارد ديگة دوستي، در اين مورد هم لفظ دوست، بدون اضافة دختر و پسر، به كار برده مي شد؟! اساسأ چه فكر و فرهنگ يا چه نيتي پشت اين دو كلمه مركب نهفتس؟! افزودن دو كلمه پسر و دختر به دوست، چه حساسيت هايي رو در خود پسرا و دخترايِ نوجوون و جوون ايجاد و بيدار مي كنه؟!
مي دونيم شخصيت هر آدمي به طور كلي دو جنبه داره: يكي جنبه جسماني و ماديشه كه تا حد زيادي با حيوونا مشتركه، يكي هم جنبه انساني و اخلاقي و فرهنگي و معنويشه كه مربوط به روح انسانه كه ما فوق حيووناس. تمام آدما از نظر جنبه دومي مشتركن؛ روح انساني و اخلاق و عقل و علم و فرهنگ، دختر و پسري و جنسيت نداره! چون روح آدم جسماني و مادي نيست كه جنسيت داشته باشه!! اما اون چيزي كه باعث تفاوت آدما مي شه، جنبه جسمانيه كه اونا رو به دو دسته مونث و مذكر تقسيم كرده. در اين صورت بايد نتيجه گرفت كه تفكري كه اصرار بر افزودن دو لفظ دختر و پسر به كلمه دوست داره و اون رو زير ذره بين بزرگ مي كنه، بيشتر مايل به مادي و جسماني و جنسي كردن اونه تا انساني كردن اون!! به عبارتي ديگه اين برداشت، خواسته يا ناخواسته، باعث توجه نوجوونا و جوونا به جنبه جسماني و جنسي دوستي ميشه تا به جنبه انساني و اخلاقي و فرهنگي و فكري و معنوي اون! چنين بينشي، در جوامع مختلف شرق و غرب، يا باعث گسترش آزادي هاي غير منطقي و غير مسئولانه و مضّر و نيز زياد شدن روابط نامناسب و بعضأ نامشروع و از بين رفتن ارزش هاي انساني و اخلاقي در بين نوجوونا و جوونا ميشه؛ و يا برعكس، باعث جلوگيري متعصبانه از حتي روابط صحيح و انساني اونا ميشه كه خودِ اين هم بعضأ باعث روابط دزدكي و پنهاني و خطرات جدي اون ميشه. در چنين وضعي، دستة اول مدعي مي شن كه ما روابط دخترا و پسرا رو حل كرديم و اونايي كه طور ديگه اي فكر مي كنن اُمل و عقب افتادن، و دسته دوم هم به بهانه اينكه دختر و پسر مثل آتيش و پنبه هستن و نبايد با هم باشن، با فاسد خوندن دسته اول و حمله به اونا، مانع هر گونه ارتباط صحيح بين اونامي شن. بنابراين در اين وسط، اين نوجوونا و جوونا هستن كه قرباني اصلي اين چنين بينشي هستن. اين بينش با توجه و تمركز بر جنبه مادي و جسماني و جنسي شخصيت آدم، و متروك گذاشتن جنبه انساني و معنوي و اخلاقي اون، در واقع به نوجوونا و جوونا اين رو تلقين مي كنه كه اونا نمي تونن جلوي تمايلات مادي و جنسي، از خودشون مقاومت نشون بدن و بايد يا برده و تسليم اون بشن و اون رو آزاد بذارن و يا اينكه از هر گونه رابطه اي با جنس مقابل ممنوع باشن. حال آنكه هر دو روش مزبور غلطه و حقيقت اينه كه اساساً رشد همه جانبه و سالم شخصيت نوجوونا و جوونا، دقيقأ بستگي به تمرين و تجربه چنين مقاومتي داره، و اين تجربه وقتي به دست مياد كه اونا با هم باشن و به هم احترام بذارن و با تمركز بر جنبه هاي فرهنگي و علمي و كاري و فني و هنري و انساني و اخلاقي و معنوي و روحاني در روابط و تعامل هاي اجتماعي و فاميلي و خانوادگيشون، تمايلات طبيعي و انكار ناپذير جنسي روكه خودش موهبتي خدائيه و برابقاء نسل آدما ضروريه، كنترل و هدايت كنن و ياد بگيرن كه تنها راه صحيح و مشروع پاسخ به اون هم، ازدواج رسمي و آگاهانست و بس. با چنين بينشي، اصطلاح دوست دختر و دوست پسرهم به اصطلاح فراگير و مقدس« دوست» تبديل مي شه و نوجوونا و جوونا از زير بار معني منفي و ظاهري اون خلاص مي شن و تحت راهنمايي صحيح و محبت آميز پدر و مادرا و معلما و ساير مسئولين تعليم و تربيت، و البته صد البته، با سعي و كوشش و صبر و بردباري و مقاومت و دانش و بينش خودشون كه جاذب كمك هاي خدا نيز مي شه، مي تونن ارتباط صحيح با هم رو تجربه كنن و در مسير ترقي همه جانبة مادي و انساني و معنوي خود قرار بگيرن و از آزمايش هاي زندگيِ مخصوصِ روزايِ جووني، سالم بيرون بيان و از همه مهم تر در اين مسير دشوار و گاه پر پيچ و خم، معني عشق پاك رو با تمام وجود و در بستري سالم، درك و حس كنن و به موقع خودش اونو نثار عزيزي كنن كه با هاش پيمان وفا و محبت ابدي وهميشگي مي بندن.
|
