|
همین یک ماه پیش بود که یک روز جهانی را به خاطر رنجی که بر عده زیادی از زنان وارد می شود به عنوان روز جهانی "عدم تحمل نسبت به ختنه زنان" نامگذاری کرده بودند. رنجی که بیش از ۷۹ درصد دختران در کشور هاى آفریقایى و ۱۲ درصد در کشور هاى آسیایى قربانى آن مى شوند و طبق آخرین آمارگیرى سازمان جهانى بهداشت تقریباً بیش از صد و شصت میلیون نفر از زنان (اعم از کودک، نوجوان و جوان) در بیش از سى کشور آفریقایى و آسیایى ختنه شده اند . امسال گفته شد که استفاده از واژه ختنه برای این عمل مناسب نیست و آن را "مثله سازی" زنان نامیدند، واژه ای که بهتر عمق شکنجه و غیر علمی بودن آن را نشان می دهد. سخن در باب عوارض جسمی و روحی ناشی از این عمل بسیار است. با یک تحقیق ساده در اینترنت سایت های بسیاری پیدا می شوند که اطلاعاتی در این زمینه ارائه می کنند. نکته ای که در این قضیه توجه من را به خود جلب کرد این بود که در اغلب مکان ها فرد خاصی _ که معمولا یک زن مسن است_ این کار را انجام می دهد و او را با نامی مانند زن مقدس می خوانند. او هم برای رضای خدا این کار را انجام می دهد _گرچه هزینه ای هم دریافت می کند._
مرز بین حقیقت و خرافات بسیار باریک است به طوری که 79 درصد مادر و پدرهای آفریقایی بر این باور استوارند که مثله سازی فرزندانشان عملی خداپسندانه است و این کار به نفع دخترانشان است و این اطفال معصوم را به دست شکنجه می سپارند. خرافات در جایی رشد می کند که تفکر و انتقاد وجود ندارد. شاید دیگر مشکلات مربوط به جامعه زنان هم درگیر این چنین خرافات همه گیری است. تصوراتی عمومی وجود دارند که مانند زنجیر دست و پای زنان را بسته اند آن ها را در دام خودخواهی مردان گرفتار کرده اند. تصوراتی چون: زن برای پاکدامن ماندن احتیاج به مراقبت دارد، زن از نظر عقلی ضعیف است و نمی تواند تصمیمات درستی بگیرد، زنان وسیله هایی برای لذت جنسی مردان هستند و . . . . زنجیر خرافات خیلی کلفت است.نتیجه صدها سال تکرار است و به همین علت بسیار به حقیقت شبیه شده و یا حتی به جای حقیقت نشسته و دیگر کسی از حقیقت نشانی نمی بیند. حقایقی که به جامعه زنان مربوط می شود باید چون ضربات تیشه، آرام اما مداوم بر پبکره خرافات وارد شوند تا نهایتا آن را از پای درآورد. چه بسیار تیشه هایی که تیغه هایشان کند می شود و یا می شکند، اما دیگر تیشه ها راهش را ادامه می دهند. مطالعه زندگی زنانی که در این راه تلاش کرده اند و گاه از همه چیزشان گذشته اند می تواند منبع انرژی مناسبی باشد. زندگی طاهره قره العین اولین زنی که برای دفاع از حقوق زنان به پا خواست و در این راه، خانه، همسر، فرزندان، دوستان، نزدیکان، آرامش و در نهایت جان شیرینش را فدا نمود مملو است از فراز و نشیب هایی که با آن ها دست و پنجه نرم کرد اما تسلیم نشد. علمای با نفوذ آن زمان بر علیه او قیام کردند و به هر شهری که پا می نهاد آنچنان بی باک به بیان حقیقت می پرداخت که حکم بر اخراجش می دادند، در خانه پدر حبس شد، و نهایتاً اسیر حکومت شد و جانش را فدا نمود. در تاریک ترین زمان حکومت قاجار به پا خواست و نگذاشت هیچ کدام از این موانع او را از بیان حقیقت منع سازد. هر کجا می نشست زنان را گرد خود جمع می ساخت و سخن ها می گفت و با مردان از پس پرده حرف می زد و همه شیفته کلام او می شدند. بذری که طاهره برای زنان کاشت حال درختی شده و میوه هایش به ثمر رسیده. انجمن های بین المللی که برای دفاع از حقوق زنان تشکیل شده، فعالانی که در کشورهای خود برای یک قدم پیشرفت شب و روز ندارند، فیلم هایی که در این زمینه ساخته می شوند، کنفرانس هایی که گرفته می شود و مردان و زنانی که مشعل او را به دست گرفته اند و دیگر زنان را از تاریکی جهل و خرافات به در می آروند. او الگویی است برای تمام زنانی که می خواهند حرمت وشرافت زن بودن را حفظ کنند و به مقام واقعی خود به عنوان یک انسان دست یابند.
|
.gif)
