بعضي ها آخرين مدلش را دوست دارند.

بعضي ها باريكش را دوست دارند.

بعضي ها گرانش را دوست دارند.

شايد هم باشند هنوزكساني كه بزرگش را دوست داشته باشند.

گذشت آن زماني كه كالاي لوكس محسوب مي شد، وسيله ايي براي پز دادن و بالابردن كلاس. راجع به موبايل يا همان تلفن همراه صحبت مي كنم. تلفن همراه، همراه، همراه هميشگي.

من عاشق اس ام اس و ای میلم (یا پیامک و پست الکترونیکی)! اینها برای من وسایل خیلی باارزشی هستند که باعث شده اند با بسیاری از دوستان و اعضای فامیل که سالها ارتباطی با آنها نداشتم (چون در شهرها و کشورهای دیگری زندگی می کنند) مرتباً در تماس باشم، یا وقتی فرصت نمی کنم به اقوام یا دوستان نزدیکم سربزنم به آنها نشان بدهم که به یادشان هستم. این کار باعث غنای روابط اجتماعی من شده و پیوندهای محبتم را با آنها محکمتر کرده است.

اما نمی دانم چرا هر چیزی برای بعضی از افراد اعتیاد آور است. گویی استفاده ي صحیح از هیچ چیز را بلد نیستند و با همه چیز بازی می کنند. امروز شاگردم که دختری 16 ساله است سر کلاس درس تقویتی اش تمام مدت، حواسش به تلفن همراهش بود که دائم چراغش روشن و خاموش می شد. گفت دوست دوستش است که دارد برایش اس ام اس می فرستد، چون دیشب برایش اس ام اسی فرستاده، بدون اینکه خودش را معرفی کند و حالا او می خواهد بداند که اس ام اس از طرف چه کسی بوده است. هر طور بود خودش را کنترل کرد تا ساعت درس تمام شد. بلافاصله بعد از اتمام درس شماره ي او را گرفت و شروع به صحبت کرد. اول برای مدتی خودش را معرفی نکرد و به هم متلک گفتند و توهین کردند. بعد هم که خودش را معرفی کرد خط و نشان کشیدنها و تهدیدها شروع شد و شاید بیش از یک ربع ساعت ادامه داشت تا اینکه خدا را شکر پدرش آمد دنبالش. همین شاگردم چند روز پیش می گفت روزی بیش از 50 اس ام اس می فرستد و همین قدر هم دریافت می کند. واقعاً تلفن همراه بلای جان این نسل شده و قسمت عظیمی از وقتشان را به هدر می دهد.

هنگامی که زنگ SMS   موبایلم که به تازگی یکی از آهنگ های پرطرفدار خواننده ای که می گویند در بین جوانان به نام است ، به گوشم می رسدبا حرکتی سریع و با فشار دکمه ای منتظر جدیدترین جوک های روز یا مطالب خنده آوری هستم که دوستانم برایم ارسال می کنند.گاهی اوقات آنقدر این جوک ها بامزه اند که با صدای بلند آن را در جمع خانواده تکرار می کنم و دوباره سیری می خندم.

وقتی بخشی از بیانیه جامعه اطلاعاتی کمیسیون اروپا را مشاهده کردم،مبنی بر اینکه کودکان حق دارند آزادانه از اینترنت استفاده کنند،چت کنند،آموزش ببینند یا بازی کنند، اما برای استفاده آزاد شبکه ای باید در برابر خطرها یی که از سوی بزرگسالان آنها را تهدید می کند محافظت شوند؛ به فکر فرو رفتم که آیا اکثر کودکان و نوجوانان اطلاعات کافی از خطرهای اینترنت دارند؟