نخستين مطلبي كه دانستن آن ضرورت حياتي دارد اين است كه جوانان ونوجوان عزيز كه طالب خوشبختي وبهروزي هستند، بايد خود را بشناسند وقدر دوران جواني را بدانند؛ زيرا دوران پرطراوت جواني بهترين ايام براي رسيدن به پيروزي هاي درخشان زندگي است.  درجسم وجان جوان به طور طبيعي نيرويي وجود دارد كه اگر به راستي مورد استفاده وبهره وري قرار گيرد، مي تواند تاپايان عمرموجبات سرافرازي آنان را فراهم سازد. دليل اين كه اين مطلب را براي نوشتن مقاله برگزيدم آن است كه بسياري ازجوانان عزيز ياحتي خودم،  قدر اين دوران را ندانسته واين اوقات گرانبها را به راحتي از دست مي دهيم.

گرایش به احساسات کاذب مشکلی است که عموما در تازه جوانان مشاهده می گردد . مقصود من از تازه جوانان، افرادی است که در سنین 16 تا 20 سالگی خود هستند. اینان دوره ای خاص و دشوار از حیات خود را سپری می کنند؛ دوره ای که انواع و اقسام مشکلات متوجه جوان می گردد و جوان نیز در راستای تضمین آینده اي سعادتمندبراي خود، ناچار به مبارزه با مشکلات مزبور است؛ در غیر اینصورت وی حیات خود را تا حد زیادی به دست باد حوادث مي سپارد و تا پایان سال های دوره ي جوانی بايدمنتظر چیزی شبیه معجزه در زندگی خود باشد که این نیز در شرایط کنونی جامعه ي ایران خیلی سخت و دشوار میسر می گردد و امکان رخ داد آن تقريباً محال و نا ممکن است .

  همه چیز از یک بدبینی شروع میشود . جایی که یک جوان نه به هیچ قصد خاصی بلکه تنها به سبب تفریحی سالم از خانه خارج میشود . او نه میخواهد مواد پخش کند ، نه قصد آزار دختران را دارد و نه میخواهد آسایش دیگران را سلب سازد . او دوست دارد تفریح کند . تفریح کردن برای او به منزله یک نیاز است در زندگی . او جوان است و به اقتضای خود باید سرگرم باشد . این هیچ ارتباطی به نجابت و سربه زیری او نیز ندارد .

دو تا شاگرد خصوصي پسر دارم كه با هم فاميلن و تازه پا از نوجووني به جووني گذاشتن. دو سه جلسه بود كه ديدم حواسشون به درس نيست و نمره هاشون بد مي شه. به مامان و باباشون جريان رو گفتم. مشورت كرديم، قول دادن درس بخونن. اما وضع فرق نكرد. يك روز كه كلاس داشتيم، ديدم هردوتاشون به جاي توجه به درس، با هم حرفاي د يگه مي زنن و به هم ايما و اشاره مي كردن. وسط صحبتاشون فهميدم صحبت از دختراس. گفتم جريان چيه بچه ها؟! كم كم درد دلشون باز شدو گفتن يكيشون دو سه هفته است و ديگري دو سالست كه هر يك با دختري دوست شدن و پدر و مادرشون هم جريان رو نمي دونن. يك كمي از ته دل براشون صحبت كردم و حقايق و تبعات چنين روابطي رو گفتم. جلسه بعد كه رفتم خونشون، گفتم خوب شروع كنيم تمرينا رو حل كنيم. گفتن آقاي فلاني امروز درس و كتاب را كنار بذاريد! گفتم چرا؟گفتن اين جلسه درس نمي خواهيم، براي ما صحبت كنيد.گفتم درباره چي؟ گفتن همون جريان جلسه قبل!هم متعجب بودم و هم خوشحال. باورم نمي شد نوجوونا و جووناي امروز گوش به اين حرفاوراهنمائي ها بدن، ولي ظاهرأاونا متوجه شده بودن كه از ته دل براشون حرف زده بودم و خلاصه بي ريايي و خلوص و محبت واقعي مثل هميشه كار خودشو كرده بود. آخه مي دونيد نوجوونا و جوونا چون دلاشون پاكه و هنوز آلوده به خيلي چيزا نشدن؛ وقتي نشونه اي از خلوص و صداقت و محبت حقيقي ببينن، گيرندة قلباشون فورأ پيام هاي از ته دل براومده رو مي گيره و رد خور نداره!