کودک در حالی که چشمانش پر از اشک شده بود فریاد زد " بی شعور احمق ! " پدر هم با شنیدن این کلمات از زبان فرزندش با عصبانیت گفت " حرف دهنتو بفهم !" و اشکهای کودک سرازیر شد.

جمله جالبی است، نه؟ از مخاطب می خواهیم که مراقب صحبتهایش باشد و به او می گوییم اول فکر کن و بعد حرف بزن ، اما جالب این است که دعوت به کار نیک را از طریق الفاظی ناشایست به عمل می آوریم. الفاظی که شنیدن آن برای هیچ کس خوشایند نیست و اغلب باعث ادامه درگیری می شود.

شاید خنده دار به نظر برسد اما این یک واقعیت است که بارها و بارها در اطراف ما تکرار می شود. والدینی که با به کار بردن ناسزا می خواهند به فرزندشان بفهمانند که کار اشتباهی انجام داده ، راننده ای که با یک بوق طولانی به ماشین جلویی می فهماند که نباید راه را از او می گرفته و مدیر شرکتی که به نیت بهینه کردن امور شرکت نحوه کار کارگران خود را مسخره می کند.

آنچه مسلم است این است که به کار بردن الفاظ ناشایست تحت هیچ شرایط و با هیچ عذر و بهانه ای مناسب نیست. چون اولین ضرر آن به شخص گوینده وارد می شود. شخصیت انسانی او تنزل می کند ، پرده حجب و حیای او در حرف زدن پاره می شود و فرد به استفاده از ناسزا عادت می کند. فردی را می شناختم که در میان شوخی و خنده کلمات ناشایست زیادی استفاده می کرد و در جواب اعتراض من می گفت که او چون با دوستانش راحت است از این عبارات استفاده می کند.  به کار بردن ناسزا را نشانه صمیمیت می دانست._تعریف جدیدی از صمیمیت ! _

انسان به واسطه ناطق بودن از حیوان ممتاز شده و به داشتن قوه عقل و منطق است که به خود می بالد . اما گویا فراموش شده که قوه عقل و نطق باید در کنار هم به کار گرفته شوند. نباید اجازه داد که عواملی چون خستگی و عصبانیت باعث شوند که بدون تفکر کلماتی پشت سر هم بر زبان جاری شود. حیف نیست از این وسیله بسیار پر ارزش که خداوند در اختیارمان قرار داده استفاده مفید نکنیم؟

 صحبتهایی که با محبت آمیخته باشد به راحتی قلب هر انسانی را جذب می کند و تاثیر می گذارد. مسلماً معلمی که با محبت و احترام با دانش آموزان خود صحبت کند بهتر می تواند به اهداف آموزشی خود دست پیدا کند.

همه از درختی که میوه و ثمر دارد تعریف و تمجید می کنند ولی درخت بی ثمر فقط به درد سوختن می خورد. ثمر انسان هم اعمال و اخلاق پسندیده و گفتار پاک و طاهر است. کلامی که از آلودگی گفتار زشت پاک  و به ذکر خیر مشغول باشد. دردمندی را همدردی کند و اشکی را پاک نماید. لبخندی را بر لبی بنشاند و مضطربی را آسوده خاطر سازد. این روش، شایسته بشر است و این، طریق لایق روح پاک انسانی.

دیگر ذهن خلاق شما می ماند و روشهایی که از طریق آن می توان به استفاده از کلمات شایسته عادت کرد. امید آن که در این مسیر به جایی برسید که اطرافیان ، تشنه هم کلام شدن با شما باشند تا با کلام پر محبتتان روحشان راسيراب كند.

افزودن جدید نوشتن نظر

نام: ایمیل:   عنوان: قالب نوشته:         -رنگ-آبی کمرنگسیاهآبیبنفشخاکستریسبزلیموییقرمز آلبالوییسرمه ایزیتونیزرشکیقرمزنقره ایآبی سیرسفیدزرد -اندازه-ریزکوچکمعمولیبزرگبسیار بزرگ     کد آنتی اسپم نمایش داده شده در عکس را وارد کنید.

nasim |1386-8-30 13:51:52 موضوع خوبی را مطرح کردی متاسفانه بعضی ها که البته کم نیستند در حرف زدنشان به اینکه از چه کلماتی استفاده می کنند خیلی توجه نمیکنند

Powered by !JoomlaComment 3.26

3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved."