|
دوشنبه, 26 شهریور 1386 20:03 |
|
تعداد بازدید :6946 |
|
این روزها صحبت های زیادی در مورد حجاب می‌شنویم. این كه چه اتفاقاتی افتاد و چه اقداماتی انجام شد، و این كه آیا این اقدامات درست بود یا غلط، موضوع این نوشته نیست. درباره فلسفه حجاب و درستی و غلطی آن هم نمی‌خواهم صحبت كنم. حرفهایم حتی در مورد اهمیت یا عدم اهمیت طرح این مسأله در شرایط كنونی نیز نیست. در رادیو و تلویزیون برنامه‌های زیادی در مورد حجاب پخش شده است. كارشناسان و مردم عادی در این باره زیاد صحبت كرده و نظراتشان را گفته اند و من نمی‌خواهم به این حرف ها چیزی اضافه كنم.
اكثر افرادی كه در این برنامه‌ها صحبت می‌كردند، می‌گفتند كه برای حفظ امنیت جامعه و برای جلوگیری از اکثر برخوردها، مزاحمت ها و انحرافات اجتماعی، لازم است كه مردم لباس مناسب بپوشند و آرایش مناسب و مطابق فرهنگ كشور داشته باشند (البته كمتر كسی گفت كه منظورش از لباس و آرایش مناسب و مطابق فرهنگ چیست). با این مطلب موافق هستم كه ادب انسان حكم می‌كند لباس، آرایش و رفتارش همراه با وقار و آراستگی باشد، اما هنگام تماشای این قبیل برنامه‌ها نكته‌ای توجهم را جلب كرد كه دلم می‌خواهد با شما در میان بگذارم. بیشتر صحبت ها (اگر نگوییم همه آنها) در مورد پوشش و رفتار افراد بود، برای این كه مورد مزاحمت دیگران قرار نگیرند یا باعث تحریك دیگران نشوند، اما كسی درباره چشم پاك صحبتی نكرد. درباره پاكدلی، امانتداری، درستكاری و درباره مسؤولیت آن "دیگران" هیچ سخنی به میان نیامد. در حالی كه هر یك از ما (چه زن و چه مرد) به عنوان یك انسان مسؤول احساسات، افكار و رفتارهای خودمان هستیم و باید یاد بگیریم كه چطور در هر شرایطی شخصیت خودمان را حفظ كنیم و چشم امین و قلب پاك داشته باشیم. در شرایط فعلی و با وقایعی كه در اطرافمان رخ می‌دهد، همه می‌دانیم كه فردی که درست تربیت نشده و چشم و دل پاك ندارد، كاری ندارد كه دیگران چه سر و وضعی دارند. اگر بخواهد، مزاحمشان می‌شود. برعكس، یك فرد امین، پاكدل و درستكار، در هر شرایطی به شرف و ناموس دیگران احترام می‌گذارد و از موقعیت سوء استفاده نمی‌كند و اجازه نمی‌دهد رفتار و سر و وضع کسی به پاكی و شخصیت او صدمه‌ای برساند. پوشش و طرز رفتار مردم در اجتماع یك طرف قضیه است و طرز برخورد با آن طرف دیگر. مسؤولیت هر دو طرف به یك اندازه سنگین است. چه بسا كه مسؤولیت طرف دوم سنگین تر باشد. مسأله حجاب و امنیت اجتماعی بدون توجه به هر دو جنبه به هیچ وجه حل نخواهد شد، كما این كه تا كنون حل نشده است. پرداختن به حجاب ظاهری آسان تر است، زیرا یك مسأله ظاهری و قابل كنترل است. تحقق آن هم نیاز به وقت، نیرو و هزینه كمتری دارد، و برای همین بیشتر به آن پرداخته می شود، اما طرف دیگر قضیه، یعنی چشم و دل پاك و حجاب درونی داشتن، یك مسأله تربیتی و درونی است و چون قابل مشاهده نیست و تحقق آن كاری وقت گیر و پرهزینه است، كمتر مورد توجه قرار گرفته است. اگر به دنبال تغییر و تحول پایدار هستیم، مثل هر كار دیگری، باید از درون و از قلب و اخلاق خودمان شروع كنیم. به عنوان یك جوان چقدر به حفظ پاكی فكر و قلبمان اهمیت می دهیم ؟ چقدر از وقتمان را صرف توجه به مردم و ظاهر و آرایش آنها می‌كنیم؟ آیا این مسأله ارزش آن را دارد كه وقتمان را صرفش كنیم؟ وقت و نیروی ما می‌تواند صرف چه چیزهای دیگری بشود؟ آیا همه ما به دنبال شادی، سبكباری و آرامش خیال نیستیم؟ آیا خواهان احترام و اهمیت نیستیم؟ پس چرا اجازه می دهیم این گونه مسائل تبدیل به مشغولیت و دغدغه فكری ما بشوند؟ چرا به چیزهای بهتری نپردازیم؟ دنیا خوشی ها و زیبایی های زیادی را به ما عرضه می‌كند. زیبایی طبیعت، زیبایی علوم (دنیای وسیع علوم و اطلاعات و فرهنگ بشری كه از طریق همین اینترنت در دسترس ماست)، لذت دوستی ها و رفاقت های ساده و پاك، لذت رفتارهای زیبا، لذت كمك به دیگران و احساس مفید بودن. برای حفظ امنیت اجتماعی و جلوگیری از انحرافات، مهم تر از این كه مراقب سر و وضع خودمان و دیگران باشیم، باید چشم و دل خود را پاك نگه داریم.
|
