|
هشتم مارس در ایران نیز کمابیش به عنوان روز جهانی زنان پذيرفته شده است. جمعیت های مدافع حقوق زنان، جامعه ایران را هنوز جامعه ای با ساختارهای مردسالار می شناسند و خواهان بهبود شرایط زنان و برابری کامل آنان با مردان هستند.
گروهی عقیده دارند که زنان، پس از انقلاب بهمن 1357 حقوق فردی و منزلت اجتماعی خود را تا حد زیادی از دست دادند. درمقابل، گروه بیشتری عقیده دارند که زنان تازه پس از انقلاب بود که هویت خود را بازیافتند و به جایگاه واقعی خود در جامعه رسیدند. گرچه زنان ایران مانند بسياری از کشورهای ديگر، همچنان از فشارهای فرهنگی، نابرابری های اجتماعی و تبعیضات حقوقی در رنج هستند، اما جای انکار ندارد که به ویژه در ده سال اخیر، زن ایرانی جایگاه و نقش بس بارزی در جامعه پیدا کرده است. حضور زنان به ویژه در عرصه های فرهنگی چشمگیر است. فعالیت زنان ایرانی در عرصه های آموزشی، رسانه های گروهی و هنرهای نمایشی، حتی در مقایسه با برخی از کشورهای توسعه یافته غربی توجه انگیز است.
زنان پیشرو ایران به این پیشرفت ها قانع نیستند. آنها با فعالیت در نشریات و جمعیت های مستقل مدافع حقوق زنان، مبارزه خود را برای دستیابی به برابری کامل پیش می برند.
شما چه دیدگاهی دارید؟
به نظر شما زنان ایران در مقایسه با زنان منطقه و کشورهای مشابه چه وضعی دارند؟
آیا به شعار زن امروزی، که در تمام عرصه های زندگی خواهان برابری کامل با مردان است، باور دارید؟  پيام هايی که ما به مناسبت روز زنان دريافت کرده ايم |  |
از روز اول همه تقصيرها به گردن فريب کاری های حوا افتاد. وقتی خدا هيچ زنی را به پيغمبری مبعوث نکرد. وقتی زن مزرعه مرد شد. وقتی زن ناقص العقل شد. وقتی تمام القاب رکيک و اعمال شنيع به زن ربط داده شد. وقتی زنای محصنه را به زن نسبت دادند. وقتی اجازه لذت بردن ا از تعدد زوجات را به مرد دادند. وقتی شهوت زن را صد برابر بيشتر از مرد شمردند. وقتی لقب فاحشه را فقط به زن دادند. وقتی که به زن گفتند در خانه بخت بايد با لباس سپيد بروی با کفن سفيد خارج شوی. وقتی به زن گفتند خودت را بپوشان چون تو باعث گناه می شوی. وقتی فقط حجاب را برای زن درست کردند. وقتی در کتاب حلیة المتقين از آداب مرد با زنان و کنيزان صحبت می شود. وقتی به زن می گويند برای هر چيز از مردت بايد اجازه بگيری و.... و وقتی خود ما زنان حاضريم هر بلايی به سرمان بياورند و صدايمان در نيايد بيشتر از اين حقمان نيست. مهين دخت - تهران من با اين نظر که حجاب باعث جلوگيری از فعاليت زن در جامعه می شود و اينکه در جامعه ايران برای زنان حقوقی وجود ندارد مخالفم. در ايران ارزشی که برای زنها وجود دارد به خاطر شخصيت خود آنها است. در صورتی که درکشورهای ديگر به زن به عنوان يک کالا و وسيله برای رسيدن به مقاصدشان می نگرند. آنها که دم از آزادی و برابری زن و مرد می زنند تنها بی بند و باری زنان را می خواهند و بی بندوباری باعث تجاوز به حريم خصوصی زنان می شود. امير - شيراز ما درجامعه ای زندگی می کنيم که حتی مردان هم از حداقل حقوق اجتماعی برخوردار نيستند چه رسدبه زنان. وضع ما حتی اززنان عرب جاهلی هم بدتر است، زيرا همانطور که می دانيم خديجه از حضرت محمد خواستگاری کرد و ظاهرا جامعه با او برخورد بدی نداشته است. مينا - کرمان مشکل از خود مردان است. اگر يک زن نمی تونه آزادانه لباس بپوشه به خاطر اين است که مرد ايرانی آنقدر عرضه ندارد که رفتار خودش رو کنترل کند. اگر زنان احيانا با فرد دومی رابطه برقرار می کنند بازهم به رفتار مرد در خانواده مربوط می شود... علی اطلسی - دبی
در فرهنگ ايرانی جنس مونث هميشه زير ذره بين تعصب و جهل ناشی از تملک قرار داشته. از کودکی با تهديد با او رفتار شده. به او ياد داده شده که خودش نباشد بلکه آنطوری باشد که مردان می پسنددند. از نحوه پوشش تا نشست و برخاست و حرف زدن، همه چيز تحت کنترل بوده و خود زن حق انتخاب ندارد. زنان در فرهنگ ايران همواره کانون توجه مردان هستند چون زنان هميشه از نگاه مردان پوشيده هستند. اين پوشيدگی موجب می شود که اسرار آميز جلوه کنند اما از آنجائی که برای رسيدگی به شوهر و خانواده تربيت می شوند هيچگاه حرف تازه ای در زندگی ندارند و به همين دليل بعد از ازدواج از چشم شوهر می افتند و کم ارزش جلوه می کنند. به نظر من زن ايرانی بايد قدر جايگاه انسانی و طبيعی خودش را بشناسد و بفهمد که برای رفع نياز ديگری ساخته نشده است. او لازم دارد که نيازهای خود را شناخته و آزادانه آنها را دنبال کند. منظور از آزادی مرد و زن دنبال کردن آرزوها و خواسته های فرديست. برای اين مهم علاوه بر بالا رفتن درک بانوان نياز به حمايت آنان از طرف جامعه ميباشد. متأسفانه خانمهای ايرانی بسيار نقش پذير و ترسو هستن و به همين دليل حقوقشان تضييع می شود. بطوری که حتی اگر بفهمند که اشتباه ميکنند می ترسند تغيير رويه بدهند. نکته ديگر در زن ايرانی اينست که چون هويت مستقل ندارد همواره دنبال تکيه گاهی می گردد که در گرو آن به حيات ادامه دهد و همواره در روابطش با طرف مقابل می خواهد او را تصاحب نمايد. مهرداد - تهران تساوی حقوق زن و مرد يک بازی بلند مدت است که برای سرگرم کردن ذهن بخشی از جامعه(زنان) به کار گرفته شده. چرا برای بدست آوردن حقوق انسانها جنس آنها را در نظر می گيريم؟ در ايران مردم به حقوق يکديگر احترام نمی گذارند نه ربطی به جنس دارد نه به حکومت. همه فقط خودشان را می بينند. يک مثال بسيار ساده و پيش پا افتاده: کسی که زباله اش را خارج از ساعت مقرر در بيرون از خانه می گذارد به خيالش خانه اش را از کثيفی پاک کرده ولی آن کثافت را همه رهگذران و اهالی محل بايد تحمل کنند. اين آزادی است يا مبارزه منفی؟ يا مقررات رانندگی که فقط در صورتيکه خطر مرگ داشته باشد (آن هم نه هميشه) رعايت می شود. مجتبی - بابل هستند زنانی که هنوز برای سلامتی خودشان مطيع مرد هستند. هستند زنانی که سربلندی خود را در آنچه که مروجين مذهبی می گويند دنبال می کنند، ولی به جرأت می گويم که در جمع همين زنان هستند کسانی که فريب خود را به نحوی آشکار می کنند و منکر دين و مذهب می شوند. امروزه گرچه زنان در انقلاب اسلامی همراه مردان در ادارات مشغول کارند ولی در هيچ بحث خصوصی بين مردان ( هيت دولت، شورای نگهبان، شورای انقلاب، مجلس خبرگان، جلسات خصوصی حکام) زن را موجود قابل اعتمادی نمی دانند. امروزه در جامعه ايرانی وقتی که به فرزند پسر تلقين می شود که تو بايد مواظب خواهرت باشی هميشه اين حس برتری مرد بر زن نهادينه می شود. اين مسائل نسل به نسل سينه به سينه منقل می شود... فيروز - تهران در ايران بعد از انقلاب يک سری مشکلات مشترکی برای هر دو جنس زن و مرد ايجاد شده که برای هر يک نمود خاص خود را دارد ولی در بعضی موارد نيز از جمله محاسبه مهريه بر اساس تورم موجود يا موضوع اجرت المثل سالهای زندگی پس از طلاق از مواردی بوده است که نسبت به قبل وضعيت بهتری را برای زنان به همراه داشته است . مسعود - ارسنجان دين اسلام در يک کلام خدمتگار زن است. چون وظايف زيادی را به مرد داده که در فرهنگ مادی امروز که بايد تساوی باشد به مرد فشار بيشتر می آيد. اگر قانون حقوق بشر سرمشق قرار گيرد سکته مردان کمتر می شود... بايد مخارج در همه امور بين زن و مرد برابر باشد، همين طور ارث و ديه... ولی اله اسلاميه - گرگان تساوی حقوق زن و مرد يک بازی بلند مدت است که برای سرگرم کردن ذهن بخشی از جامعه(زنان) بکار گرفته شده . چرا برای بدست آوردن حقوق انسانها بايد جنس آنها را در نظر ميگيريم؟ مثل توجه به حيواناتی که رو به انقراض اند ودر آنها جنس ماده مهمتر است. در ايران بدون در نظر گرفتن جنس مردم به حقوق يکديگر احترام نمی گذارند نه ربطی به جنس دارد نه به حکومت. همه فقط خودشان را ميبينند. يک مثال بسيار ساده و پيش پا افتاده: کسی که زباله اش را خارج از ساعت مقرر در بيرون از خانه ميگذارد به خيالش خانه اش را از کثيفی پاک کرده ولی آن کثافت را همه رهگذران و اهالی محل بايد تحمل کنند. اين آزادی است يا مبارزه منفی؟ يا مقررات رانندگی که فقط در صورتيکه خطر مرگ داشته باشد( آن هم نه هميشه) رعايت می شود. نوشين - تهران |  آنها که دم از آزادی و برابری زن و مرد می زنند تنها بی بند و باری زنان را می خواهند و بی بندوباری باعث تجاوز به حريم خصوصی زنان می شود.
 امير از شيراز |
زنان ايرانی در مقايسه با زنان منطقه وضع بهتری دارند. من تحصيلات دانشگاهی دارم و در راديو تلويزيون ايران قبل و بعد از انقلاب کار ميکردم . به طور کلی در ايران اسلامی زنان از حقوقی برخوردار نيستند.حق انتخاب همسر(دربيشترموارد) ندارند نميتوانند در صورت طلاق از فرزند خود نگهداری کنند. اجازه درخواست طلاق ندارند.کتک ميخورندواز ترس عواقب آن سکوت ميکنند. در صورت طلاق از جامعه طرد ميشوند ولی با وجود اين نه به برابری زن امروزی در تمام عرصه های زندگی با مردان اعتقادی ندارم زن يا مرد هر يک در جامعه بايد جايگاه و حقوق خود را داشته باشند و به طور مسالمت آميز و انسانی در کنار هم زندگی کنند. مريم - تهران متأسفانه هيچ کس نمی پذيرد که زنان حق انتخاب دارند مرد ايرانی بايد بداند که شخصيت واقعی زن در يک جامعه سالم نياز به تاييد مردانه، دفاع مردانه، قدرت مردانه، ندارد. هر محدوديتی در اجتماع که مردی را وادار می کند که با سخنان فريبنده به دفاع از حقوق زن جلوه گری کند ناشی از وجود جهل مردی است در جايی ديگر زنان بدون وجود مردان در آرامش کامل به تمام استعدادهای بالقوه خويش جامه عمل می پوشانند. مريم - مشهد مشکل زنان ايران محدود به فرهنگهای بسته شهرهای کوچک نيست. عمده مشکلات زنان شهرهای بزرگ چون تهران پس از ازدواج شروع ميشه. امروزه پدرها زمينه های زيادی را برای تحصيل فرزندان شان(دختر يا پسر) انجام می دهند. و اگر آمار بالای دانشجوی دختر اعلام ميشه به انگيزه زنان برای زندگی به عنوان يک انسان در جامعه و شرايط نسبتا يکسانی که پدرانشان برايشان ايجاد کرده اند. اما پس از ازدواج از زنان توقع همان موجود سنتی ايجاد می شود که در واقع صرفا شوهر داری و خانه داری و بچه داری است. از قليل مردانی هم که موافق حضور زنانشان در جامعه هستند (به صورت شاغل)حدود ۸۰ درصد به دليل پولی که از کار زنانشان به خانه وارد می شود موافقند. جای تاسف است که اظهارنظر برخی دوستان در اينجا، اين است که زنان تن پرورند و در صورت داشتن شغل باری از جامعه بر نميدارند. من از همان عزيزان می پرسم که اگر کمی با فشارها و سختی های بارداری و پرورش بچه آشنا بودند اينگونه قضاوت نمی نمودند. سحر - تهران من اين بحث که زنان خواهان برابری کامل با مردان هستند را اصلا قبول ندارم چون معتقدم اين خود زنان هستند که در طول تاريخ زمينه محدوديت را برای خودشان بوجود آورده اند و اين برميگردد به طرز تلقی و فکر آنان نسبت به خودشان وگرنه در طول تاريخ چرا بايد بر اساس يک قانون نانوشته مردان، زنان را دچار محدوديت کنند. از نظر من بين زن و مرد هيچ تفاوتی نيست و مطرح شدن موضوعاتی نظير فمينيسم و تشکل های صرفا زنانه به ايجاد شکاف بيشتر ميان دو جنس زن و مرد منجر خواهد شد و تا موقعيکه زنان در جزيی ترين و پيش پا افتاده ترين امور زندگی بحث زنانه و مردانه بودن را مطرح کنند و جمع ها و محافل خود را از مردان جدا بدانند اين مشکل تاريخی هم وجود خواهد داشت. از موضوع دور افتادم، در اين مورد خاص هم بايد بگم درست است که به ظاهر وضعيت جايگاه زنان در ايران از برخی زنان منطقه بهتر است ولی اين بهبود نسبی است و در مقايسه کلی چندان تفاوتی ميان ايندو وجود ندارد . مثلا در ايران به ظاهر برای زنان حق رای در نظر گرفته شده ولی در عوض به آنان اجازه ورود به فعاليتهای سازمانی در سطوح بالا داده نمی شود . همين انتخابات مجلس را ببينيد تنها ۷ کرسی سهم زنان ايرانی در مجلس هفتم است. يا اينکه در هيچ يک از پستهای مديريتی دولت و قوه قضاييه به زنان اجازه فعاليت داده نمی شود. در مورد آموزش عالی هم وضع بهتر نيست . صرف اينکه تعداد دختران دانشجو از پسران بيشتر است اين نشانه بهبود وضعيت حقوق زنان نيست، اين نشانه يک بحران در سطح جامعه است که شرايط به گونه ای شده که مردان به سبب بيکاری پس از تحصيل و نبود بازار کار در زمينه رشته مرتبط است که تمايلی به ورود دانشگاه ندارند و همين مورد باعث افزايش حضور بيشتر زنان در دانشگاهها شده است، ولی اين هم جامعه را دچار بحران جدی تری ميکند که با توجه به اينکه درصد فارق التحصيلان مرد از زن کمتر بوده ولی در مقابل درصد اشتغال بويژه در سطوح بالا و تخصصی و مديريتی در مردان بيشتر است زنان به ناچار در سطح کارمندان دون پايه و ارزان جامعه باقی ميمانند و با توجه به فرهنگ عمومی جامعه پس از ازدواج و بچه دار شدن ناچار به خانه نشينی ميشوند که اين امر نه تنها باعث اتلاف سرمايه های کشور ميشد بلکه باعث ميشود که فعاليتهای تخصصی و مديريتی به سبب کمبود نيروهای نخبه و تحصيلکرده در ميان مردان منجر به چند پستی شدن مردان در مديرتها شود. در زمينه حجاب، اعمال خشونت نسبت به زنان، قوانين تبعيض آميز حقوقی و سنتی دينی هم وضعيت زنان ايرانی حتی از بسياری از زنان افغانستان و کشورهای عربی هم بدتر است. نمونه اش هم پيش بينی تعداد زنان کاروان اعزامی افغانستان و اعراب به المپيک آتن است که قطعا از ايران بسيار بيشتر است. با اين اوصاف بايد گفت ما در ايران ژست رعايت حقوق زنان را داريم و اين بسيار آزار دهنده تر از عدم رعايت اين حقوق در کشورهای عربی است. مجيد - تهران امشب که با همسرم داشتيم برنامه بی بی سی را نگاه مي کرديم، شوهرم از من پرسيد: جايگاه تو بعنوان يک زن ايرانی چيست من هم به او گفتم: کلفتی! سيما صامتی - تهران با اينکه رشد و پيشرفت زنان ايرانی در عرصه های فرهنگی وهنری گاه اعجاب انگيز است -برای مثال طی سال های اخير اکثر جوايز ادبی چه در زمينه ی شعر وچه داستان را زنان کسب کرده اند -و شاهد تاثير گذاری آنها در قلمرو های فرهنگی هستيم اما در زمينه های اجتماعی هم در سطوح سياسی وهم در جايگا های اقتصادی زنان ما به دليل نگرش های سنتی و وجود قوانين ارتجاعی چنان که بايسته ی آ نها به عنوان نيمی از جامعه است حضور موثری ندارند. زيبا - تهران در عصری که جهانی شدن را ندا می دهد و ايران نيز جزئی از اين جهان است روندی طی خواهد شد که ساير کشورهای دنيا آنرا پشت سر گذاشته اند جامعه ايران همگام با سيل خروشانی در حال حرکت است که در حال الگو برداری از ساير کشورهاست زمانی بود که به زور چادرها را از سر زنان در می آوردند اما اکنون به زور هم نمی توان چادر را سر آنها کرد و اين روندی است که در سالهای آتی شکل تازه تری را به خود خواهد گرفت بايد منتظر ماند و ديد. فرزاد ش. - تهران من نمی دونم کی به اين نتيجه رسيده که زنان ايران بعد از انقلاب هويت خودشون رو پيدا کردن. آره... اگه به بی بند و باری و رفيق بازی و وب گردی بگيم هويت اين حرفها مصداق پيدا ميکنه... من نميگم اون رژيم زنان لخت و پتی نبوده ولی تا شنيديم و ديديم زندگی های اون دوره پايدارتر و زيباتر بوده... از همين پدر و مادرهای خودمون بگيريم و بريم جلو. روزهای اول ديوونه ميشدم وقتی می فهميدم که فلان دوستم واسه مخارجش که شوهرش از پسش بر نيومده، رفته دوست پسر گرفته ولی الان فکر می کنم که اگه جوونای ما اين همه مشکلات مالی نداشتند بازم همين بود... سنت؟ مذهب؟ مدرنيته؟ نه اين را داريم و نه آن را... صبا - تهران زن ايرانی با آزادی آگاهانه ای که الآن در چامعه دارد، می تواند هر طور که دلش بخواهد زندگی کند. هر کس دم از محدوديت زن ايرانی ميزند سخت در اشتباه است... ياس - اصفهان در عصری که جهانی شدن را ندا می دهد و ايران نيز جزئی از اين جهان است، روندی طی خواهد شد که ساير کشورهای دنيا آنرا پشت سر گذاشته اند. جامعه ايران همگام با سيل خروشانی در حال حرکت است... زمانی بود که به زور چادرها را از سر زنان برداشتند اما اکنون به زور هم نمی توان چادر را سر آنها کرد. فرزاد - تهران در ايران غيرت و تعصب مردانه بيشتر از وجود زن اهميت دارد. در اين جامعه مردان حاضرند که زنان را برای حفظ به اصطلاح غيرت و آبروی خود قربانی کنند و اصلا حاضر نيستند با احترام به حضور زن، غيرت نابخردانه خود را فراموش کنند. فيلم های ايرانی را که به اين واقعيات جامعه ايران اشاره دارند به ياد آوريد. در فيلم "قيصر" دختر به خاطر شرمساری از تجاوزی که به او شده خود را می کشد، چون اگر خودکشی نمی کرد، برادران غيرتمندش او را می کشتند. در فيلم "اعتراض" زن به علت رابطه نامشروع توسط اقوامش کشته می شود، در فيلم شوکران بابای دختر او را به قتل تهديد می کند و... اگر کمی بينديشيم متوجه می شويم که جامعه ما هيچ احترامی برای شخصيت زن و حقوق او قائل نيست. سعيد - اراک زنان نبايد هر کاری را که می خواهند در دست بگيرند، چون خيلی از آنها به درستی مردها نمی توانند فکر کنند... مثلا آنها در کار قضاوت اصلا موفق نيستند، چون خيلی احساساتی هستند و قضاوت درستی نمی کنند. مرتضی - تهران زن با مرد از حيث انسانيت تفاوتی ندارد منتهی ويژگی های مشخص زنان همچون احساس لطيف و سطح تحمل و مدارا و... زنان ايران بايد به تناسب هويت تاريخی خويش در مقامی اولاتر از وضع فعلی و همتراز با زنان در جوامع مدرن قرار داشته باشند که متاسفانه به دليل قوانين متحجرانه حاکم، که به نوعی از سنت های کهنه پاسداری می کند زيان بسيار ديده اند... پايداری خانواده در ايران با توجه به فرهنگ حاکم و مردسالار قبل از هر چيز مرهون فداکاری و گذشت، و تساهل و مدارای زنان ايران است. بر اين اساس تحقق خواست زنان در مقام برابری با مردان مستلزم اصلاح ساختار حقوقی - سياسی است يعنی هر چه فرايند تحولات دموکراتيک عميق تر باشد حقوق زنان به صورتی گسترده تر تأمين می گردد... دموکراسی با منافع زنان پيوند ارگانيک دارد و حضور زنان در پويش های اجتماعی از اين واقعيت نشأت می گيرد! دريادل توانا - ايران حق در برابر وظيفه قرار می‌گيرد. اگر زنان ما در تمام زمينه‌ها حق برابر می‌خواهند بايد آمادگی پذيرفتن وظيفه و مسؤوليت برابر را هم داشته باشند. اما من مثلا اينجا در دانشگاه می‌بينم که خانم‌ها در مورد حق هميشه سخن از لزوم برابری در تمام جوانب می‌گويند اما پای مسئوليت و وظيفه که به ميان می‌آيد سخن از ظرافت جسم و لطافت روح زنانه به ميان می‌آورند! اين را قبول دارم که در کشور ما متناسب با قدرت و استعداد خانم‌ها به آنها مسئوليت واگذار نمی‌شود که ناشی از سنت‌های نادرست است. اما جای خوشبختی دارد که اين مشکل رو به اصلاح است و در سالهای اخير قدم‌های خوبی برداشته شده است و خانم‌ها دارند به جايگاه واقعی خود در تمام امور پی می‌برند. رضا - تهران من در گيلان به دنيا آمدم اما از ناچاری به تهران فرار کرده ام. ما زنها چه زن چه دختر بسيار بدبخت هستيم. پدرهامون ميرن سر مادران ما زن ميگيرن. شوهران ما به ما خيانت ميکنن، معشوقه می گيرن يا دختر صيغه می کنن، اما قوانين طرف مرد را می گيرد. اما کافيه يه زن دوست پسر داشته باشه يا رابطه عاشقانه بر قرار کنه، فوری دستور سنگسار صادر ميشه.... دولت همه کارش درست شده، فقط خر ما را چسبيده. به ما ميگن چی بپوشيم و چی نپوشيم، کجا برو کجا نرو. قرن ۲۱ است ما داريم تو قرن ۱۶ زندگی می کنيم. ساناز - گيلان | ما تساوی نمی خواهيم. تساوی يعنی دو طرف عينا مثل هم هستند، اما برای زن مثل و شبيه مرد بودن لزوماً جالب و مفيد نيست. ما هويت مستقل خود را می خواهيم ثابت کنيم.
مژده از تهران |
حقوق زن ايران بعد از بهمن ۵۷ در شعار "يا روسری يا توسری" خلاصه می شود. نظامی که با چنين شعاری به سر کار بيايد و کسانی که اين شعار را سر می دادند بر اريکه قدرت بدون رقيب ظاهر شوند، نمی تون به آزادی زن در جامعه اميد داشت. زن ايرانی در ابتدا با مردی که دارای همان افکار نظام است روبرو می شود و اگر شانس بياورد و مرد چنان طرز فکری نداشته باشد بايد از مرد جمله "جامعه چنين می خواهد" روبرو می شود و بايد برای کنار آمدن با جامعه همه چيز را تحمل کند. زنان ايران از چند جانب تهديد می شوند: از جانب فرهنگ غيرت پروری شرقی و ايرانی، از جانب حاکمانی که اعتقاد بر بودن زن در خانه و مطيع مرد بودن دارند تا رستگار شود! در کشوری که زنی می تواند جايزه نوبل را کسب کند حضور زن نبايد تا اين حد کمرنگ باشد. عزيز فروتن - کابل
من موافق احقاق حق شرعی و قانونی خانم های ايرانی می باشم، اما بايد قبول کرد که نمی توان پذيرفت که زن و مرد کاملا برابر هستند، چرا که درصورت برابری کامل زنها نيز بايد چون مردان در کارهای طاقت فرسا مشغول شوند و يا مسئوليت سنگين زندگی امروز را به عهده بگيرند درحاليکه می دانيم مردان و زنان از لحاظ جسمانی و روحانی بسيار متفاوت هستند. ضمنا بعضی مواردی هست که دين به آنها اشاره دارد و ما موظف به عمل آنها هستيم چرا که يقينا ما از خداوند بهتر و يا بيشتر نمی دانيم. سعيد - تهران به نظر من بايستی اولا دقيقا مشخص کنيم منظور چه دسته از زنان منظور هستند. چون بعضی از خانم های ايرانی بعضا از حقوق لازم برخوردار هستند و برخی فاقد هرگونه حقی هستند، مثل زنان در جنوب کشور... اما بعضی ها مثل خانم های تهرانی واقعا از مزايا و امکانات خوبی برخوردارند. مصطفی زمانی - اصفهان به زن نبايد آزادی داد وگرنه پدر مرد رو در مياره و زندگی خانوادگی از هم می پاشه. مثلِ آمريکا يا کانادا، مگه اينجا ميتونی به زنت بگی چرا با اين مرد غريبه رفتی بيرون يا چرا به جای ولگردی به بچه ها نمی رسی؟ صاف از خونه ميندازتت بيرون، تازه تا آخرعمرت هم بايد خرج بچه هاتو بدی.... علی - تورنتو فکر نمی کنم که زنان آرزوی مساوی بودن با مرد را داشته باشند، زيرا اين دو جنس دو مقوله متفاوتند. آنچه زنان را آزار می دهد متر و معيارهای مردانه ای است که با آن سنجيده می شوند. به اين چند مورد که برای بسياری از زنان از بديهيات است فکر کنيد: بهترين جهاد زن، شوهرداری اوست. "زن خوب فرمانبر پارسا کند مرد درويش را پادشا". ما به ندرت يک زن را به عنوان يک واحد يا يک شخص يا يک موضوع مستقل می شناسيم: خيلی مادر خوبيه. خيلی زن خوبيه. خيلی ... ما تساوی نمی خواهيم. تساوی يعنی دو طرف عينا مثل هم هستند، اما برای زن مثل و شبيه مرد بودن لزوماً جالب و مفيد نيست. ما هويت مستقل خود را می خواهيم ثابت کنيم. مژده - تهران در اينکه زنان در ايران هيج جايگاهی ندارند هيچ شک نکنيد و هيج فرصتی به آنان داده نشده که خود را نشان دهند. فرشاد - تهران اين شکی نيست که آزادی ها يا بهتر بگوييم تلاش زنان ايران برای کسب جايگاه و منزلت اجتماعی و آزادی های فردی و اجتماعی با هيچ يک از کشورهای اسلامی منطقه قابل قياس نيست. با اين حال نبايد فراموش کرد که توانايی های زن و مرد با هم متفاوت است. مردان کمتر در برقراری رابطه با فرزندان و تربيت آنان به اندازه زنان موفق هستند. همچنين بايد اذعان داشت که زنان در مقايسه با مردان در کارهای سخت موفق نيستند. امروزه روانشناسی صنعتی و سازمانی نيز به گونه ای علمی اين مسئله را تاييد می کند. با اين حال زنان ايرانی تلاش می کنند از حقوقی نظير حق انتخاب پوشش، حق داشتن ديه برابر با مردان، حق داشتن فرصت های برابر شغلی، حق شرکت در امور سياسی نظير رقابت برای کسب کرسی رياست جمهوری و ... برخوردار شوند. اما بايد به ياد داشت در نظامی که بر پايه اعتقادات خاص و گرايش های جهت دار بنا شده است، صحبت از کسب چنين آزادی هايی خطرناک است! مجيد - تهران | ديدگاه چند زن از جهان عرب | |
پوشش را به زنان تحميل می کنند، انتخاب شغل او را محدود می کنند، آزادی مسافرت را (به بهانه نداشتن سرپرست) از او می گيرند، در خانه به او توهين می کنند و کتکش می زنند و هيچ قانونی از او حمايت نمی کند، و اگر خطايی مرتکب شد، برخلاف مردان، هرگز بخشوده نمی شود. ليانا - حلب زن ستون اصلی جامعه است. اگر زنان ما از آزادی ها و مزايای مردان برخوردار بودند، زندگی در کشورهای عربی بسيار دلنشين تر بود. در شرايط فعلی نيمی از مردم جوامع عرب به خواب مرگ فرو رفته اند. ريم هشام - بغداد زنان همه جا زير ستم هستند. حتی مردان مدعی دفاع از حقوق زنان، به زنها زور می گويند. اين که زنان در دنيای عرب با مردان برابر هستند، دروغی بيش نيست. افراح بخيتی - يمن تنها با تغيير کامل قوانين مدنی، که فعلا يکسره به سود مردان است، می توان جايگاه زنان را ارتقا بخشيد تا بتوانند در زندگی اجتماعی و اقتصادی و سياسی نقش شايسته ای ايفا کنند. سميره - دمشق کی گفته است که ما نصف جامعه هستيم؟ همسر من يک زن ديگر دارد، و تازه حق دارد دو زن ديگر هم بگيرد، پس من يک سوم جامعه هستم، و شايد يک پنجم آن. همسر - جهان عرب زن برای ايفای نقشی شايسته در جامعه از تمام ظرفيت ها و توانايی ها برخوردار است. اين قوانين و مقررات هستند که دست و پای او را بسته اند. مريم ناجی - الجزاير
بايد از حقوق مردان دفاع کرد، چون زنان همه عرصه ها را اشغال کرده اند. خديجه - سوريه | از خانم های ايرانی دعوت می کنيم که فعالانه در اين بحث شرکت کنند | |
زنان ايرانی در ۲۵ سال پس از انقلاب در ايران جايگاه معقولانه يافته اند و با توجه به ازدياد جمعيت دانشگاهی آنان نسبت به مردان در سالهای آينده نيز نقش فعالتری در ايران ايفا خواهند کرد. نکته قابل بحث در سالهای پس از انقلاب، ميزان آزادی و حقوق فردی و اجتماعی زن در ديدگاه اسلام است که به نظر می رسد برخی از حاکمان از آن، برداشت نادرست دارند. مسائلی از قبيل اجبار و الزام به پوشش حجاب، ميزان ارث بری زنان، لزوم تمکين زنان از شوهران و دختران از پدران از اين گونه موارد است. ولی به نظر می رسد در صورت ادامه روند فعلی و تعديل و اجازه اظهار نظريات برخی از علمای طراز اول، برداشت غيرمنطقی در خصوص زنان اصلاح گرديده و به يقين مهم ترين پايگاه تأثيرگذار و مؤثر در آينده ايران زنان هستند. حميد رضا - تهران
به نظر من زنان کمبودهای بسياری در سطح جهان دارند. در همه کشورهای جهان حتی در کشورهای دمکراتيک باز هم مردان امتيازاتی بيش از زنان دارند، اما زنان ايرانی حداقل امتيازات طبيعی خود را نيز ندارند و يکی از اهداف اين نظام هم تسلط و چيرگی کامل مرد بر زن است که از بارزترين مصاديق آن، پديده ای تحت عنوان صيغه است. قاسم اصحابی - تهران زنان در ايران به شدت زير فشار هستند. در شهر ما گروه های بسيج امر به معروف سخت زنان را آزار می دهند. مهدی - اصفهان حکومتی که حاضر نيست صدای چند زن را بشنود، حکومتی که نيروهای لباس شخصی را برای مردم بی دفاع با هر وسيله اعزام می کند، حکومتی که ترور اشخاص را وظيفه دينی می داند و قانون منع شکنجه را تصويب نمی کند... حکومتی که جلوی چشم ملتش انسانها را اعدام و سنگسار می کند و شقاوت و خشونت را نهادينه می کند... در حکومت مذهبی که بدترين نوع ديکتاتوری است، حقوق همه پايمال می شود، چه مرد و چه زن. حبيب - تهران زن در ايران موجويت مستقل ندارد، بلکه برده ايست برای خدمت به مردان. مجتبی - گرمسار زنان ايرانی در همين شرايط ظالمانه اجتماعی موجود در ايران، نسبت به زنان منطقه پيشگام هستند. درواقع زنان ايرانی از زمان انقلاب مشروطيت در شاهراه ترقی و تجدد قرار گرفتند. زنان ايرانی در شرايط کنونی خواهان برابری حقوق اجتماعی و خانوادگی در مقايسه با مردانند و جلوی اين خواسته را هم به هيچوجه نميتوان سد نمود. بخشی از اختلافات خانوادگی و طلاق ها در ايران ناشی از همين خواسته تساوی حقوقی با مردان است. جمهوری اسلامی هنوز می کوشد زنان را به حقوق تعريف شده در سالهای آغازين اسلام قانع نمايد. اما زمان نشان خواهد داد که توفيق واقعی در آينده با زنان ايرانی خواهد بود. دير و زود دارد اما سوخت وسوز ندارد. م ملازاده - ايران منبع
|
