| موسيقی جوان پسند، رشد يا توقف |
|
| خواندنیها | ||||||||||||||||||||||||||||
| چهارشنبه, 17 آبان 1385 13:31 | ||||||||||||||||||||||||||||
| تعداد بازدید :6116 | ||||||||||||||||||||||||||||
|
در ایران، رغبت جوانان ايرانی به موسيقی روز متوقف نشده بلکه شدت هم گرفته است؛ هم گرايش به آموختن ساز بشدت بالا رفته است و هم کتابهای مربوط به موسيقی در شمارگان وسيعتر منتشر می شود و هم کاستها و سی دی های موسيقی معروف به لوس آنجلسی در همه کشور فراوان شده است.
درهمين حال، تلاش دستگاه فرهنگی جمهوری اسلامی برای مهار اين رشته هنری با اعمال سليقه ای خاص که پاسخگوی جوانان نيست سبب شده است موسیقی هم به موضوع درگيری مدام جوانان و دستگاههای حکومتی تبديل شود. موسيقی در ايران در ربع قرن گذشته مدام زير نگاه حکومتگران و فشار گروههای مذهبی تندرو بوده است که به هر حال به کراهت تن به مجاز بودن آن داده اند. کم نيستند کسانی که معتقدند اگر فتوای مشهور آيت الله خمينی نبود که در ماههای اول پس از انقلاب با شنيدن ترانه ای که در سوگ مرتضی مطهری، مشاور نزديک او ساخته شده بود، پخش ترانه را به عنوان سرود از رسانه های رسمی مجاز دانست، بسیاری از روحانیون محافظه کار همچون طالبان در افغانستان موسيقی را در ايران ممنوع می کردند. اما سئوال اين است که اين محدوديتها، بويژه بيرون راندن زنان از عرصه ترانه و آواز، پرهيز تلويزيون جمهوری اسلامی از نشان دادن ساز، ايجاد مانع برای برگزاری کنسرت و انواع مشکلات ديگر آيا توانسته است موسيقی را از زندگی مردم بيرون کند؟ آيا ادامه وضعيت فعلی و ممنوعيتی که عملاً در ربع قرن نتوانسته از توجه جوانان به موسيقی شاد و تند جلوگيری کند امکان پذير خواهد بود؟ نبود موسيقی به عنوان وسيله گذران سالم اوقات فراغت چه اثری بر زندگی جوانان گذاشته است؟ گسترش وسايل ارتباطی در جهان و فراهم آمدن زمينه دستيابی به موسيقی از طريق اينترنت و راديو و تلويزيونهای خارجی تا چه ميزان محدوديتهای موجود در ايران را بی اثر کرده است؟ موسيقی جوان پسندی که در زيرزمينها و به طور مخفی ضبط و اجرا می شود از کدام سير طبيعی محروم می ماند؟ آهنگسازان داخلی تا چه حد توانسته اند به نیاز نسل امروز ایران پاسخ دهند؟ موسيقی جوان پسند ايران به عنوان حرکتی زيرزمينی و با توزيع پنهانی نوارها و سی دی های موسيقی مهاجران ايرانی به حيات خود ادامه داده و در بعضی زمينه ها مانند انتخاب شعرهای بهتر و عميقتر توانسته تحولاتی هم پذيرا شود، اما این تحرکات تا چه حد از حمایت استادان موسیقی ایرانی برخوردار است؟ اظهارنظرهای خود را به فارسی حداکثر تا يکصدوپنجاه کلمه از طريق همين صفحه برای ما ارسال کنيد تا به نام خودتان منتشر شود. در همين حال می توانيد نظرات شفاهی خود را برای پخش از برنامه صدای شما که روزهای جمعه در برنامه جام جهان نمای راديو بی بی سی پخش می شود، به شماره۰۰۴۴۲۰۷۵۵۷۲۵۴6 روی پيامگيرمان بگذاريد. می توانيد سؤالها و نظرهایتان را هم با شماره ۰۰۴۴۲۰۷۲۴۰۴۶۳۸ برای ما فکس کنيد يا اگر مايليد ما به شما تلفن کنيم، لطفاً در ايميلتان شماره تلفن خودرا ذکر کنيد.
موسيقی دان اگر واقعا به هنر خود بپردازد هرگز دچار افول و سردرگمی و يا ابتذال نخواهد شد. من شخصا وقتی نوار برخی از خوانندگان زن قبل از انقلاب را گوش ميدهم از آواز آنها لذت ميبرم ولی وقتی فيلم و يا به اصطلاح شوهای مربوطه را می بينم از هر چه خواننده است بيزار می شوم. چرا که عمدتا به جای اينکه مردم را با صدا و آواز خود جذب کنند سعی ميکنند با لختی گری مردم را به خود جذب کنند. در سالهای بعد از انقلاب اندکی جو برای پرداختن به هنر واقعی مساعدتر شده بود که آن هم بر اثر تبليغات و تقليد کورکورانه خوانندگان مقيم خارج از سبکهای بی سر و ته غربی بر باد رفت و جای خودرا به داد و قالهايی به اسم موسيقی و آواز داد. در ميان ايرانيان مقيم خارج هم اکنون چيزی که معنی هنر موسيقی داشته باشد بجز مواردی بسيار نادر اصلا وجود ندارد و در داخل کشور نيز به جز يکی دو نفر که گاه اثری غيرتقليدی ميسازند چيزی ديده نمی شود. م.ا.ا - تهران به نظر من خوانندگانی که از ايران رفتند، اگر در ايران مانده بودند حالا موفقيت زيادی کسب می کردند. البته آزادی کار مانع ديگری است. حسين - لندن به نظر من موسيقی ايران رو به تباهی و تقليد ميرود. به طوريکه خوانندگان ايرانی خارج از ايران از خارجی ها تقليد ميکنند و خوانندگان داخلی نيز از خواننگان ايرانی خارج ايران. که اين امر موجب انحطاط موسيقی ايرانی شده است. در حالی که موسيقی واقعی و اصيل ايرانی ميتواند شاد باشد و محدوديت موجود نيز برای حفظ اصالت موسيقی ايرانی خوب است. ابوالفضل - تهران محدوديت موسيقی يکی ازبرنامه های روحانيون برای رسيدن به اهدافشان بود تا کشورهميشه در حال عزا و ماتم باشد. سارويه - ساری به گفته سقراط موسيقی صدای روح انسان است. مگر می توان انسان را از روحش جدا کرد. اما حاکمان ايران راهی ديگر برگزيدند و آن ممنوع کردن و بها ندادن به موسيقی حرفه ای يعنی کلاسيک و راک بود و به جای آن رواج دادن موسيقی سطحی و مصرفی پاپ. ما تنها کشوری هستيم که موسيقی ارزشی آن پاپ است! با اين کار روشنفکران و هنرمندان را از موسيقی ايران دور کردند تا بتوانند با اشاعه موسيقی مبتذل پاپ اذهان مردم عامی را کنترل کنند. مهيار - تهران کم نيستند اساتيد محترمی که به دليل سياست های غلط اکنون در گمنامی بسر می برند. وضع فعلی موسيقی ايران کاملا نا بسامان است و اصلا نهاد های آکادميک و دارای صلاحيت علمی نميباشند. هيچگونه مرکز آموزشی يا عمومی برای ارائه آزاد انواع موسيقی وجود ندارد. مدارس هيچ درسی يا واحدی به نام موسيقی ارائه نميکنند. و از همه بدتر موسيقی های ارائه شده ميبايست مورد تائيد ارگانهای مختلف قرار گيرند که هيچگونه صلاحيت هنری ندارند. تازه بعد از آن هم حقوق هنرمندان رعايت نشده و قطعات هنری آنها از سوی مراکز دولتی و متنفذ دزديده ميشود. هومن - تهران به نظر می رسد که شما مخالف موسيقی سنتی هستيد. مخالفت جمهوری اسلامی با موسيقی مدرن غربی باعث رونق آن گشته است، زيرا بسياری از جوانان به اين نوع موسيقی کشيده شده اند، بی آنکه به کيفيت آن توجه کنند. در نتيجه نوعی موسيقی بی مايه در ايران رواج يافته است. آرش - انگلستان
Powered by !JoomlaComment 3.26
3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved." |
||||||||||||||||||||||||||||