چشمهایت که روزی در حسرت دیدار دوردست ها چون الماس می درخشید، از چه رو درخشش دیرین خود را از دست داده اند ؟

دستهایت که زمانی دستگیر هر ناتوان بود، چطور اینگونه نحیف و ناتوان گردیده اند ؟

پاهایت که روزگاری در چالش نبردی سخت با پلیدی راه و بیراهه را در می نوردید، ازچه رو اينسان سست و در گل مانده اند ؟

نخستين مطلبي كه دانستن آن ضرورت حياتي دارد اين است كه جوانان ونوجوان عزيز كه طالب خوشبختي وبهروزي هستند، بايد خود را بشناسند وقدر دوران جواني را بدانند؛ زيرا دوران پرطراوت جواني بهترين ايام براي رسيدن به پيروزي هاي درخشان زندگي است.  درجسم وجان جوان به طور طبيعي نيرويي وجود دارد كه اگر به راستي مورد استفاده وبهره وري قرار گيرد، مي تواند تاپايان عمرموجبات سرافرازي آنان را فراهم سازد. دليل اين كه اين مطلب را براي نوشتن مقاله برگزيدم آن است كه بسياري ازجوانان عزيز ياحتي خودم،  قدر اين دوران را ندانسته واين اوقات گرانبها را به راحتي از دست مي دهيم.

گرایش به احساسات کاذب مشکلی است که عموما در تازه جوانان مشاهده می گردد . مقصود من از تازه جوانان، افرادی است که در سنین 16 تا 20 سالگی خود هستند. اینان دوره ای خاص و دشوار از حیات خود را سپری می کنند؛ دوره ای که انواع و اقسام مشکلات متوجه جوان می گردد و جوان نیز در راستای تضمین آینده اي سعادتمندبراي خود، ناچار به مبارزه با مشکلات مزبور است؛ در غیر اینصورت وی حیات خود را تا حد زیادی به دست باد حوادث مي سپارد و تا پایان سال های دوره ي جوانی بايدمنتظر چیزی شبیه معجزه در زندگی خود باشد که این نیز در شرایط کنونی جامعه ي ایران خیلی سخت و دشوار میسر می گردد و امکان رخ داد آن تقريباً محال و نا ممکن است .