در روزگار ما به معرفت و کسب آن  توجه بسياری می شود. در بيانات فرستادگان خدا، بارها و بارها نوشته های متفاوتی را در اين زمينه می بينيم.

 به طور مثال حضرت محمد(ص) دراین باره می فرمایند:

اطلبوا العلم و لو باالصین

يکی از دوازده تعليم آيين بهايی نيز تطابق دين با علم و عقل است. اگر به تاريخ حیات بشر نظر افکنيم، می بينيم که در صد و شصت سال پیش، جامعه ی علمی به سطح قابل توجّهی رسيده بود. اختراعات و اکتشافات در اوج خود بود؛ مخابرات، برق، نيروی بخار، حمل و نقل، سفرهای هوايی، روانشناسی، علم فيزيک و علم پزشکی به ناگهان متحول شد و در کشورهای مختلف دنيا فلاسفه و محققين و انديشمندان بسياری ظاهر شدند که هر کدام دريايی از دانايی را به دنيای ما آوردند. از قديم تا به امروز، آن چه که در تمام بندگان خدا- به جز عده ای معدود-  يافت می شود و خصوصيت بارز جدايی انسان از ساير موجودات است، «عقل» می باشد. انسان به حکم اشرف مخلوقات بودنش، آگاهی  را به مرور زمان کسب می کند و از اندوخته های ذهنی و فکری خود برای زندگی بهتر بهره می گيرد، زيرا جميع کائنات اسير طبيعت هستند مگر انسان که به ياری علم خود بر طبيعت حاکم است.

دانشمندان متوجه وجود حس کمک به همنوع در موشها شده اند . به نوشته روزنامهاینترنتی روسی ایزوستا ، گروهی از دانشمندان آلمانی طی بررسی های خود به این نتیجهرسیده اند که موشها آمادگی کمک به موشهای نا آشنا را حتی در صورت عدم دریافت کمک،از آنها دارند .

همه می گویند نادانی چیز بدی است و علم و دانائی پسندیده ترین و گرانبهاترین گوهری است که یک انسان می تواند داشته باشد؛ اما یک نوع نادانی وجود داردكه نه تنها بد نیست، بلکه بسیار عالی است و صاحب این نوع نادانی باید از داشتن آن به خود ببالد.